Auguste Perret: prekursor żelbetonu w ośmiu odsłonach
Paryskie Cité de l’Architecture et du Patrimoine od lat szuka formuły, która pozwoli nie tylko na atrakcyjną promocję historii architektury, ale również na uniknięcie tymczasowego charakteru edukacyjnych przedsięwzięć. Punktowe wydarzenia, choć wywołują często medialne zamieszanie, po kilku tygodniach kończą wśród kurzu archiwów. Aby uniknąć muzealnej sztampy spece z paryskiego Centrum Architektury zdecydowali się rozszerzyć ofertę instytucji o ciąg wirtualnych, internetowych wystaw. Uniknięto dzięki temu groźby, że widz jedynie przespaceruje się między obiektami, a opasły katalog tkwić będzie przez lata nieruszany na bibliotecznym regale. Wystawa wirtualna, będąca w rzeczywistości rodzajem internetowego albumu, nie dość że poszerza publiczność Cité, to jeszcze pozostawia po sobie ślad w ogólnodostępnej przestrzeni. Co ważne: internauta nie musi też płacić za bilet.
Premierę w zeszłym tygodniu miała nowa odsłona pracy kuratorów Cité: projekt poświęcony jednemu z prekursorów modernizmu we Francji, „ojcowi żelbetonu”, Auguste Perretowi (1874-1954).
Wystawa zatytułowana lakonicznie „Osiem arcydzieł” przedstawia inżynieryjną spuściznę architekta w oparciu o klasyczną, chronologiczną narrację. Archiwalne, nieznane aż do dzisiaj fotografie, szkice i projekty ukazują nie tylko zaplecze pracy jednego z „Wielkich”, ale również stanowią klucz do zrozumienia tego, czym stało się w XX wieku profesjonalne studio architektoniczne. Auguste Perret był bowiem nie tylko architektem, ale również przedsiębiorcą. Problemy, z którymi musiał się borykać miały zarówno formę czysto architektoniczną, jak i biznesową.
Perret, syn paryskiego kamieniarza stworzył z dwoma swoimi braćmi, Gustavem i Claudem pod koniec XIX wieku jedno z prekursorskich wówczas rozwiązań: studio projektowe blisko współpracujące z współzależną od niego firmą budowlaną. Perret nie stał się jednak wyrachowanym rekinem biznesu. Sprawne funkcjonowanie studia i finansowy sukces umiejętnie połączył z technologiczną i artystyczną innowacyjnością. Zapalony czytelnik pism Viollet -le-Duca, jeden z wybitniejszych studentów École des Beaux-Arts w Paryżu szybko zapisał się w historii europejskiej architektury jako pionier zbrojonego betonu.
Kuratorzy wystawy zwracają uwagę, że rola Perreta zasadza się na rewolucyjnej przemianie sposobu myślenia o architekturze. Nowy porządek polegał bowiem na myśleniu o architekturze przez pryzmat form sugerowanych przez techniczne możliwości materiałów, a nie operowanie tradycyjnymi porządkami. Równocześnie prezentowany zbiór archiwaliów pozwala spojrzeć na twórczość Perreta jako na coś więcej niż wypadkową odkryć technologicznych. Z rysunków, studiów detali i całościowych projektów wyłania się obraz klasycznego laboratorium pracy artystycznej. Bohaterem wystawy jest Perrault: architekt-inżynier-artysta.
Fotografie: © Chevojon, © Fondation Perret, Auguste et Perret frères.
Lovell Beach House, uważany za jedno z najważniejszych dzieł reprezentujących wczesny modernizm w Stanach Zjednoczonych, usytuowany jest tuż przy oceanie na Półwyspie Balboa w Newport Beach, w Kalifornii. Budynek został ukończony w 1926 r. przez architekta Rudolfa Schindlera.
Skomplikowane ukształtowanie terenu jest zwykle dużym wyzwaniem dla architektów. Dodatkowe trudności pojawiają się, gdy miejsce na którym zaplanowano inwestycję, stanowi część prawnie chronionego krajobrazu. Dom jednorodzinny, zaprojektowany przez architektów z Pracowni 111, miał wyróżniać się niebanalną formą, a także idealnie wpisywać się w dziewiczy krajobraz Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Architekci z zadania wywiązali się wzorowo, płynnie spinając ze sobą naturę i architekturę, jednocześnie nie rezygnując z mocnych akcentów i jasnych przestrzeni, tak charakterystycznych dla nowoczesnego budownictwa.
Mierzenie się z historią nie zawsze jest proste. Szczególnie trudna wydaje się próba konfrontacji z przeszłością dawno minioną, mglistą, obecną raczej w naszych wyobrażeniach o niej, niż w bezpośrednio dostępnej wiedzy i obrazach.
Do Europy dotarła wreszcie głośna wystawa „Architektura w mundurze. Projektować i budować w czasie II Wojny Światowej [Architecture en uniforme. Projeter et construire pour la Seconde Guerre Mondiale]. Ekspozycja będzie gościć w paryskim Cité de l ‚architecture aż do początku września, co oznacza, że w trakcie wakacji ma szanse zobaczyć ją rzesza zwiedzających. Nie bez przyczyny muzealnicy zdecydowali się poświęcić wystawie badającej konsekwencje jakie miały dla budownictwa mroczne lata 1939-1945 najlepszy okres turystycznego kalendarza. Prezentowana po raz pierwszy w Kanadzie „Architektura w mundurze” okazała się nie tylko frekwencyjnym sukcesem, ale przede wszystkim wydarzeniem środowiskowym.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.