Płócienny pawilon studia Oyler Wu
Jedną z form promocji prestiżowego Southern California Institute of Architecture są konstruowane od kilku lat na kampusie uczelni pawilony uświetniające koniec roku akademickiego. Fotografie, które dziś publikujemy przedstawiają zeszłoroczną realizację, która uświetniła 40-sto lecie uczelni. Za realizację pawilonu odpowiedzialne było studio Oyler Wu i grupa najlepszych studentów instytutu.
Struktura ze stali i ekologicznych tkanin nie powstała od zera. Projektanci wykorzystali stelaż poprzedniej żaglowej struktury: Netscape. Formy, które udało się uzyskać są jednak czymś zupełnie niezależnym. Architekci zmienili skalę projektu i układ płaszczyzn. Zamiast lekkich, niezależnych żagli wprowadzili wijącą się i skręcającą w lejek płaszczyznę.
Pawilon podtrzymują proste kolumny, które w górnych partiach połączono owalnymi pierścieniami. Na nich zawieszono białą powierzchnię skorupy o ledwie widocznej chropowatej fakturze. Dach, podatny na ruch spowodowany wiatrem, układa się w kilka spływów przypominających leje, albo formy biologiczne. Górne partie są zgeometryzowane i tworzą stabilne rytmiczne załamania. To właśnie kontrast między geometrycznym poziomem dachu, a partiami, które przechodzą do układów płynnych był dla architektów głównym założeniem przedsięwzięcia.
Uzyskany efekt artystyczny jest mimo to kwestią przypadku. Projektanci nie szkicowali przestrzennych układów tkaniny, a jedynie obrysy obręczy. Niuanse, które uzyskano w partiach łączących ujście lejka z geometryczną „górą” są pół-przypadkowe.
Przezorność projektantów dała o sobie znać w samej strukturze kurtyny. Ze względu na rozciągnięty czas trwania uroczystości zamykających rok akademicki pojawił się problem funkcjonowania pawilonu w różnych porach dnia i przy różnym oświetleniu. Materiał tkaniny został w związku z tym zróżnicowany. W niektórych partiach jest pół-przeźroczysty, w innych osnowa i wątek ściśle do siebie przylegają. Poszczególne moduły różnią się również nasyceniem kolorystycznym.
Fotografie dzięki uprzejmości studia
Oyler Wu
Centrum Praskie Koneser jest owocem współpracy inwestorów, architektów oraz konserwatorów zabytków. Ten wyjątkowy kompleks usytuowany na warszawskiej Pradze w grudniu 2019 r. został wyróżniony Nagrodą Architektoniczną Prezydenta Miasta Warszawy za "Najlepszą rewitalizację".
Dobrze zaprojektowana plaża może stać się atrakcyjnym miejscem do spędzania wolnego czasu również w mieście. Niniejszy projekt to zagospodarowana plaża Sugar Beach w Toronto w Kanadzie autorstwa pracowni Claude Cormier + Associés Inc.
Projekt pracowni Rafaela de La-Hoz to odpowiedź konkursowa na opracowanie ciekawej przestrzeni na terenie Arabii Saudyjskiej. Wyznacznikiem miała być naturalna i ekologiczna oaza, która służyć będzie jako centrum kulturalne.
Już niedługo na przedmieściach Gdyni stanie wyjątkowy dom jednorodzinny z pracownią rzeźby. Artystyczna wizja architektów, nazwana z odrobiną przekory Domem pozornie prostym, pogodzona została z wymaganiami inwestora dotyczącymi energooszczędnego charakteru budynku. Oryginalny projekt polskiego studia Pracownia 111 to połączenie nowoczesnej i odważnej architektury z oszczędnością formy, pełną funkcjonalnością, a także kolejny dowód na to, że polskie przedmieścia wcale nie muszą straszyć powtarzalnymi i nudnymi projektami.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.