Płócienny pawilon studia Oyler Wu
Jedną z form promocji prestiżowego Southern California Institute of Architecture są konstruowane od kilku lat na kampusie uczelni pawilony uświetniające koniec roku akademickiego. Fotografie, które dziś publikujemy przedstawiają zeszłoroczną realizację, która uświetniła 40-sto lecie uczelni. Za realizację pawilonu odpowiedzialne było studio Oyler Wu i grupa najlepszych studentów instytutu.
Struktura ze stali i ekologicznych tkanin nie powstała od zera. Projektanci wykorzystali stelaż poprzedniej żaglowej struktury: Netscape. Formy, które udało się uzyskać są jednak czymś zupełnie niezależnym. Architekci zmienili skalę projektu i układ płaszczyzn. Zamiast lekkich, niezależnych żagli wprowadzili wijącą się i skręcającą w lejek płaszczyznę.
Pawilon podtrzymują proste kolumny, które w górnych partiach połączono owalnymi pierścieniami. Na nich zawieszono białą powierzchnię skorupy o ledwie widocznej chropowatej fakturze. Dach, podatny na ruch spowodowany wiatrem, układa się w kilka spływów przypominających leje, albo formy biologiczne. Górne partie są zgeometryzowane i tworzą stabilne rytmiczne załamania. To właśnie kontrast między geometrycznym poziomem dachu, a partiami, które przechodzą do układów płynnych był dla architektów głównym założeniem przedsięwzięcia.
Uzyskany efekt artystyczny jest mimo to kwestią przypadku. Projektanci nie szkicowali przestrzennych układów tkaniny, a jedynie obrysy obręczy. Niuanse, które uzyskano w partiach łączących ujście lejka z geometryczną „górą” są pół-przypadkowe.
Przezorność projektantów dała o sobie znać w samej strukturze kurtyny. Ze względu na rozciągnięty czas trwania uroczystości zamykających rok akademicki pojawił się problem funkcjonowania pawilonu w różnych porach dnia i przy różnym oświetleniu. Materiał tkaniny został w związku z tym zróżnicowany. W niektórych partiach jest pół-przeźroczysty, w innych osnowa i wątek ściśle do siebie przylegają. Poszczególne moduły różnią się również nasyceniem kolorystycznym.
Fotografie dzięki uprzejmości studia
Oyler Wu
Budynek przy Witebskiej w Warszawie to jeden ze zwycięzców ubiegłorocznej, piątej edycji Nagrody Architektonicznej Prezydenta miasta Warszawy. Blok autorstwa pracowni architektonicznej TZA zwyciężył w kategorii "Najlepszy obiekt mieszkalny".
Widmo globalnej katastrofy klimatycznej wymusiło na architektach z całego świata zmianę strategii projektowych. Kolejne prestiżowe pracownie prześcigają się w propozycjach budynków przyjaznych środowisku. Chociażby norweskie studio Snøhetta w wydanym niedawno oświadczeniu oficjalnie zobowiązało się do tworzenia projektów o ujemnej emisji dwutlenku węgla.
Już po raz VIII poznaliśmy listę budynków nominowanych do prestiżowej Nagrody Architektonicznej POLITYKI za rok 2018 r. Jak podkreślają organizatorzy przedsięwzięcia, wyróżnione obiekty łączy elegancka prostota wykonania oraz konstrukcyjna wstrzemięźliwość. Zaprojektowany przez Roberta Koniecznego budynek mieszkalny Unikato z pewnością zasłużył na obecność wśród pięciu najciekawszych polskich realizacji ubiegłego roku.
Kolejne osiedle wybudowane na obrzeżu dużego miasta. Przyciąga do siebie przede wszystkim niższymi cenami mieszkań w porównaniu do centrum oraz bliskością przyrody. Osiedle powstało w krakowskiej dzielnicy Bieżanów-Prokocim. W okolicy znajduje się park oraz zabytkowy pałac. Na szczęście komunikacja z miastem jest bardzo komfortowa ze względu na kursujące często autobusy oraz tramwaje.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.