
Osiedle socjalne Quinta Monroy
Czy nie ma dla slumsów innej alternatywy niż kontenery socjalne i klaustrofobiczne blokowiska? Chilijscy architekci pracujący od ponad dziesięciu lat w Elementalu z dumą prezentują szereg ciekawszych rozwiązań.
Czy Mies van der Rohe i inni klasycy modernizmu kryją przed nami jeszcze jakieś tajemnice? Co zapisali na marginesach swojej twórczości? Na te i inne pytania stara się odpowiedzieć Beatriz Colomina w swojej najnowszej książce, Critical Spatial Practice 3. Manifesto Architecture: The Ghost of Mies.
Media i gender we wspólnej (architektonicznej) sprawie
Beatriz Colomina jest profesorem historii i teorii architektury oraz dyrektorem programu Media and Modernity na Uniwersytecie w Princeton. W swoich pracach rozwinęła tematy związku architektury i współczesnych form reprezentacji, w szczególności fotografii, filmu i telewizji. Znana jest również z badań nad seksualnością w architekturze: Sexuality and Space, wydany w 1992 roku zbiór esejów pod jej redakcją, uznawany jest za jedną z najważniejszych publikacji rozwijających dyskurs architektoniczny o perspektywę badań genderowych.
Colomina doprowadziła do perfekcji wykorzystywanie mediów masowych jako pełnoprawnego materiału naukowego, mogącego potwierdzić tezy badacza na równych prawach, co tradycyjna analiza projektów, fasad czy samej budowli. W swoich tekstach wielokrotnie pokazała, że ponieważ siła reprezentacji architektury nie tkwi tylko w niej samej, ale także w sposobie patrzenia na nią, zapominanie o nowych mediach w dyskursie historyczno – architektonicznym może pozbawić ją wielu informacji o procesie powstawania i percepcji dzieła architektonicznego.
Czy architektowi można wierzyć na słowo?
W Critical Spatial Practice 3. Manifesto Architecture: The Ghost of Mies Colomina bada manifesty, które są dla niej pełnoprawnym medium przekazu idei artystycznej, ponieważ to w manifestach przejawiała się inwencja oraz polemiczne podejście do zastanej rzeczywistości architektów, uznawanych dziś za klasyków modernizmu. W The Ghost of Mies hiszpańska badaczka nie skupia się jedynie na słowie pisanym. Jej zdaniem również powstałe budynki mogą być nośnikiem manifestu – najbardziej radykalne projekty w historii modernistycznej architektury to w większości pawilony na wystawy czasowe. Poprzez alternatywne spojrzenie na proces tworzenia historii architektury, Colomina określa punkt wyjścia do rozważań na temat form manifestów architektonicznych w świecie nowych technologii.
Beatriz Colomina
Critical Spatial Practice 3. Manifesto Architecture: The Ghost of Mies
wyd. Sternberg Press, 2014
cena: 15 €
Czy nie ma dla slumsów innej alternatywy niż kontenery socjalne i klaustrofobiczne blokowiska? Chilijscy architekci pracujący od ponad dziesięciu lat w Elementalu z dumą prezentują szereg ciekawszych rozwiązań.
W 2007 r. międzynarodowa pracownia architektoniczna Snøhetta otrzymała zlecenie zaprojektowania biurowca dla firmy Deloitte. Wyjątkowy budynek jest częścią gigantycznego projektu Barcode, zakładającego zagospodarowanie wieżowcami dawnej dzielnicy przemysłowej w centrum Oslo. Barcode nazywany jest również dzielnicą operową od sąsiadującej z wieżowcami słynną Operą Narodową. Charakterystyczny biurowiec Deloitte otwarto już w styczniu tego roku, natomiast zakończenie całej, ogromnej inwestycji planuje się na koniec 2015 roku.
Wrocławskie Muzeum Architektury we współpracy z Galerią Výtvarného Umění w czeskiej Ostrawie przygotowało dla miłośników modernizmu nową wystawę. Tym razem w salach pobernardyńskiego kompleksu, w którym mieści się muzeum zaprezentowane zostaną szkice i rysunki Josefa Plečnika. Obejrzeć można będzie unikatowe projekty architektoniczne przeznaczone dla rodzinnego miasta Plečnika, Lublany oraz przykłady rzemiosła artystycznego i mebli jego autorstwa.
Tańczący Dom (cz. Tančící dům), to budynek usytuowany w handlowej dzielnicy Nowe Miasto na prawym brzegu Wełtawy w Pradze. Został zaprojektowany w 1992 r. przez czeskiego architekta chorwackiego pochodzenia – Vlado Milunića oraz Franka Gehry'ego, Amerykanina o polsko-żydowskich korzeniach, laureata Nagrody Pritzkera z 1989 r.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.