Ta rozpoczęta w roku 1975 budowa nie została do dziś dokończona. Początkowo miała służyć jako siedziba dla Naczelnej Organizacji Technicznej, jednak ostatecznie pomysł ten nie doszedł do skutku. Największym problemem jest jednak stworzony szkielet o wysokości 93 metrów, który jest najwyższym obiektem w mieście. Obiekt ten dodatkowo widoczny jest z praktycznie każdej części Krakowa i przez lata wyrosły liczne legendy o nim.
Marek Dunikowski wraz ze swoją pracownią DDJM stworzyli projekt, który pozwoli na dokończenie tej budowy. Wieżowiec ma się stać luksusowym budynkiem, w którym znajdą się różnego rodzaju biura, mieszkania oraz sklepy. Obecnie inwestor czeka na pozwolenie na budowę. Po jego otrzymaniu budynek ma być gotowy w dwa lata.
Nazwa szkieletora ma zmienić się na Treimorfa. Budynek ten ma zostać nadbudowany, co będzie skutkowało jego wysokością wynoszącą 102,5 m. Dodatkowo obok wieżowca mają powstać cztery niższe budynki.
Gotowy projekt obiektu prezentuje się bardzo interesująco. Na pierwszy rzut oka widać, że jest to nowoczesna i elegancka budowla. Marek Dunikowski stwierdził, że podczas projektowania budynku chcieli, aby nawiązywał on do innych wspaniałych konstrukcji Krakowa. Wszystkie zastosowane do budowy materiały mają być najnowocześniejszymi jakie obecnie są stosowane.
Budynek wielofunkcyjny Treimorfa Lokalizacja: ul. Lubomirskiego, Kraków Inwestor: GD&K Group i Verity Development Projektanci: Biuro Architektoniczne DDJM Powierzchnia: ok. 55 000 m2 Wysokość: 102,5 m Rozpoczęcie budowy szkieletu: 1975 Planowany czas realizacji: 2016
Golden Gate to most wiszący z dwoma pylonami, łączący San Francisco z hrabstwem Marin, usytuowany nad cieśniną Golden Gate, otwarty 27 maja 1937 r. (budowa rozpoczęła się 5 stycznia 1933 r.). Złote Wrota były najdłuższym wiszącym mostem świata z głównym przęsłem długości 1280 metrów (w sumie 2737,4 m) i pozostały nim do roku 1964, gdy rekord pobił o zaledwie 18 m nowojorski Verrazano. Głównym architektem Wrót był Leon Moisseiff, mający już w dorobku nowojorski Manhattan Bridge. Natomiast dwa wiszące pylonoy Irving Morrow wykonał w stylu Art déco.
Odkąd w 1989 roku, w wieku 36 lat, Dominique Perrault wygrał konkurs na projekt francuskiej Biblioteki Narodowej, jego światowy sukces wydawał się już czymś przesądzonym. Serię prestiżowych realizacji we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Austrii, Szwajcarii i Japonii ukoronowała ostatecznie monograficzna wystawa poświęcona architektowi w Centre Georges Pompidou w 2008 roku. Nazwisko Perraulta stało się jednak nie tylko synonimem nowoczesnego francuskiego budownictwa, ale również ikoną nowego myślenia o przestrzenni w architekturze.
O pracowni WWAA znów zrobiło się głośno. Kilka tygodni temu oddano bowiem do użytku opracowaną przez stołecznych dizajnerów Galerię Sztuki Średniowiecznej w Muzeum Narodowym w Warszawie. Współpraca z MNW nie jest jednak dla WWAA pierwszym prestiżowym zamówieniem wnętrzarskim. Kilka lat temu zespół pod batutą Marcina Mostafy i Natalii Paszkowskiej (współpracujący ze znanym scenografem Borisem Kudličką) opracował wyjątkową przestrzeń dla Teatru Wielkiego – Opery Narodowej.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub
nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.
comments powered by Disqus
Newsletter Architectu
Otrzymuj informację o nowych wpisach, produktach, wywiadach.
Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.