Stirling James

Sir James Frazer Stirling urodził się 22 kwietnia 1926 r. w Glasgow. Jako dziecko przeniósł się wraz z rodziną do Liverpoolu, gdzie podjął naukę w Quarry Bank High School. Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do elitarnego szkockiego batalionu piechoty – Black Watch, następnie został przeniesiony do pułku spadochroniarzy i zrzucony za niemieckie linie jeszcze przed rozpoczęciem operacji Overlord. Był dwukrotnie ranny.

Po zakończeniu działań wojennych, w 1945 r. rozpoczął pięcioletnie studia na wydziale Architektury na Uniwersytecie w Liverpoolu pod kierunkiem Colina Rowea. W 1956 r. wraz z Jamesem Gowanem otworzył w Londynie biuro architektoniczne Stirling and Gowan. Ich pierwszym dziełem był Langham House Close (1955-58), uważany w niektórych kręgach krytycznych za przejaw brutalistycznej architektury mieszkaniowej. Ale dopiero zbudowany w latach 1959-63 Department of Engineering at the University of Leicester przyniósł Stirlingowi światową sławę.

W 1963 r. Stirling i Gowan zawiesili współpracę. Stirling, wspierając się osobą Michaela Wilforda, otworzył własną firmę. Dzięki zdobytej sławie, otrzymał do realizacji dwa prestiżowe projekty: Bibliotekę Wydziału Historii na Uniwersytecie w Cambridge (the History Faculty Library at the University of Cambridge) oraz blok mieszkalny Florey Building dla The Queen's College w Oksfordzie. Ukończył również ośrodek szkoleniowy dla Olivetti w Haslemere.

Od początku lat 70. XX w. styl architektoniczny Stirlinga zaczął ewoluować w stronę eklektycznego postmodernizmu, a skala jego projektów znacznie wzrosła (głównie za względu na polepszające się warunki ich finansowania). W tym czasie zaangażował się w pracę przy dużych projektach muzealnych dla Düsseldorfu oraz Kolonii. Wygrał także konkurs na projekt budynku Neue Staatsgalerie (skonstruowany w latach 1979-84) w Stuttgarcie, który natychmiast został okrzyknięty sztandarowym dziełem reprezentującym postmodernizm oraz najważniejszą pracą w dorobku Stirlinga.

Od 1967 r. James Stirling pełnił funkcję profesora na Uniwersytecie Yale. Został również odznaczony medalem Alvara Aalto w 1977 r. i  złotym medalem RIBA w 1980 r. W 1981 r., po otrzymaniu nagrody Pritzkera, Stirling podjął się realizacji prestiżowych zleceń w Anglii, m.in. The Clore Gallery for the Turner Collection at the Tate Britain, London (1980–87).

W 1992 r. został uhonorowany tytułem szlacheckim. Trzy dni po odebraniu tytułu trafił do szpitala w Londynie z objawami przepukliny. Zmarł 25 czerwca 1992 r. podczas operacji. W 1996 r. brytyjscy architekci ufundowali nagrodę jego imienia.

Najważniejsze dzieła:

1958 London: Flats at Ham Common (with James Gowan)

1959 Leicester University: Faculty of Engineering (with James Gowan)

1961 London: Camberwell School Assembly Hall

1964 St Andrews University: Andrew Melville Hall of Residence

1968 Cambridge University: Faculty of History

1971 Oxford University: The Queen's College, Florey Building

1972 Haslemere, Surrey: Training Centre for Olivetti

1976 Runcorn: Southgate social housing (zburzony)

1984 Stuttgart: Neue Staatsgalerie

1984 Cambridge Massachusetts: Harvard University, Fogg Museum Sackler Galleries (extension)

1987 Berlin: Wissenschaftszentrum (Social Science Research campus)

1987 London: Tate Britain, Clore Galleries (extension)

1989 Paris: Bibliothèque de France

1997 London: offices and retail at No 1 Poultry, London EC3 (ukończony pośmiertnie, zgodnie z projektem Stirlinga)