Tange Kenzō

Kenzō Tange urodził się 4 września 1913 r. w Osace. Dzieciństwo spędził w chińskich miastach Hankou i Szanghaju. Po śmierci jednego z wujów powrócił wraz z rodziną do Japonii, gdzie zamieszkał w krytym strzechą gospodarstwie w Imabari na wyspie Sikoku.

Po ukończeniu gimnazjum, w 1930 r., przeniósł się do Hiroszimy, gdzie rozpoczął naukę w liceum. Tam po raz pierwszy zapoznał się z dziełami szwajcarskiego architekta Le Corbusiera. Po odkryciu rysunków i szkiców Pałacu Rad w zagranicznym czasopiśmie naukowym, zdecydował, że chce zostać architektem.

W 1935 r. rozpoczął studia na wydziale architektury w Uniwersytecie Tokijskim. Był wychowankiem Hideto Kishidy i Shozo Uchidy, jednak największy wpływ na jego twórczość miały dzieła oraz idee Le Corbusiera. Pracą dyplomową Tange był 17-hektarowy (42-akrowym) projekt zlokalizowanym w tokijskim parku miejskim Hibiya, za który otrzymał nagrodę Tatsuno w 1938 r.

Po ukończeniu uniwersytetu Tange rozpoczął pracę jako architekt w biurze Kunio Maekawy. Kiedy wybuchła druga wojna światowa, powrócił na Uniwersytet Tokijski, gdzie kontynuował naukę jako doktorant. Wtedy zainteresował się urbanistyką. W 1942 r. przystąpił do konkursu na projekt Sali Pamięci Co-Prosperity Sphere w Azji Wschodniej, za który otrzymał pierwszą nagrodę. Obiekt miał być położony u podstawy góry Fuji i wzorowany był na stylistyce klasycznych japońskich Sanktuariów Shinto oraz na Placu na Kapitolu w Rzymie. Ostatecznie projekt nie został zrealizowany.

W 1946 r. Tange został adiunktem na Uniwersytecie Tokijskim, gdzie otworzył „Tange Laboratory”. W 1963 r. został profesorem Wydziału Inżynierii Miejskiej. Jego uczniami byli między innymi Sachio Otani, Kisho Kurokawa, Arata Isozaki, Hajime Yatsuka oraz Fumihiko Maki.

Latem 1946 r. został zaproszony przez japońską radę War Damage Rehabilitation Board do współpracy przy odbudowie miast zniszczonych podczas działań wojennych. W odpowiedzi przedłożył plany dotyczące rekonstrukcji Hiroszimy oraz Maebashi. Jego projekt lotniska w Kanon, w Hiroszimie został przyjęty i zrealizowany.

Kenzō Tange zasłynął z projektu Centrum Pokoju w Hiroszimie (1949-1956). Kompleks tn składa się z muzeum, olbrzymiego placu, mogącego pomieścić 50 tysięcy osób, oraz pomnika. Całość wykończona jest surowym betonem. 

Na przestrzeni kilkudziesięciu lat Tange projektował w ponad 20 krajach na całym świecie. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród w dziedzinie architektury, w tym nagrody Pritzkera w 1987 r. 

Zmarł 22 marca 2005 r.

Najważniejsze dzieła:

1949-1956 Centrum Pokoju w Hiroshimie

1953-1954 Biblioteka Tsuda College w Tokio

1955 Katedra Najświętszej Marii Panny w Tokio

1955-1958 Zarząd prefektury Kagawa w Takamatsu

1959 Ratusz w Imabari

1964 Hale igrzysk olimpijskich w Tokio

1964-1965 Centrum kongresowe w Kioto

1986 OUB Building w Singapurze

1991 Gmach zarządu Metropolii Tokijskiej

1994 Budynek Telewizji Fuji Tokio