Barragán Luis

Urodził się 9 marca 1902 r. w Guadalajarze, centralnym regionie Jalisco w zachodnio-pacyficznej części Meksyku. Z wykształcenia był inżynierem, co znacznie pomogło mu przy późniejszej pracy architekta. Po obronie dyplomu w Escuela Libre de Ingenieros w 1923 r. odbył podróż do Hiszpanii i Francji. Przez niedługi czas mieszkał w Paryżu, gdzie studiował m.in. pisma Ferdinanda Baca, niemiecko-francuskiego pisarza, projektanta, rysownika i artysty, którego myśli i spostrzeżenia cytował Barragán przez całe życie.

W 1931 r. odbył kolejną podróż do Francji, w międzyczasie odwiedzając Nowy Jork. W tym okresie poznał meksykańskiego malarza José Clemente Orozco, redaktora magazynu architektonicznego, i Fredericka Kieslera. We Francji uczęszczał na prelekcje samego Le Corbusiera i odwiedził ogrody zrealizowane przez Ferdinanda Baca. W latach 1927-1936 praktykował architekturę w Guadalajarze, gdzie związał się z ruchem znanym jako Escuela Tapatía lub Guadalajara School. Z tego okresu pochodzą jego pierwsze prace – kilkanaście sąsiadujących ze sobą prywatnych domów w okolicy Colonia Americana, która usytuowana jest obecnie nieopodal serca Guadalajary. Jeden z pierwszych budynków Barragána – Casa Cristo, został odrestaurowany i stał się siedzibą Państwowej Gildii Architektów. W 1939 r. przeniósł się do Mexico City, gdzie żył i tworzył aż do śmierci 22 listopada 1988 r.

W 1945 roku rozpoczął planowanie osiedla mieszkaniowego Jardines del Pedregal w Meksyku. W 1947 r. Zbudował swój własny dom i studio w Tacubaya. W 1955 r. przebudował Sacramentarias Convento de las Capuchinas w Tlalpan w Meksyku i plan dla Jardines del Bosque w Guadalajarze. W 1957 r. Zaplanował Torres de Satélite (rzeźbę miejską stworzoną we współpracy z artystom Mathiasem Goeritzem) i ekskluzywną dzielnicę mieszkaniową Las Arboledas. W 1964 r. Zaprojektował wraz z architektem Juanem Sordo Madaleno, dzielnicę mieszkalną Lomas Verdes, w gminie Naucalpan, Estado de México. W 1967 r. stworzył jedno ze swoich najbardziej znanych dzieł, San Cristóbal Estates w Mexico City. W 1978 r. zaprojektował dom Barbary Meyer. Prócz budynków projektował także ogrody m.in. w Calle Francisco Ramirez oraz stajnie, fontanny i koryta wodne.

Zaliczany jest do najwybitniejszych przedstawicieli modernizmu w architekturze XX wieku. Początkowo tworzył pod wpływem Le Corbusiera, jednakże dzięki przyjaźni z Jesusem Reyesem Ferreirą, a także podróżom do Maroka i Afryki Północnej, w jego twórczości pojawiły się wątki ludowe oraz potrzeba interakcji z naturą. Odrzucając modny funkcjonalizm, Barragán realizował założenia emocjonalnej architektury, twierdząc, że dzieło architektury, które nie wyraża spokoju, jest błędem. Jego prace są często omylnie określane jako minimalistyczne, tymczasem – w przeciwieństwie do trendów charakterystycznych dla minimalizmu – Barragán w swoich projektach wykorzystywał kolory i surowce takie jak kamień lub drewno. Łączył je z oryginalnym i dramatycznym wykorzystaniem światła (zarówno naturalnego, jak i sztucznego), kierując się tym samym w stronę mistycyzmu.

Najważniejsze dzieła:

1955–1961 Las Arboledas / North of Mexico City

1947–48 House for the architect / Barragán House, Mexico City

1945–53 Jardines del Pedregal Subdivision, Mexico City

1954–60 Tlalpan Chapel, Tlalpan, Mexico City

1955 Gálvez House, Mexico City

1955–58 Jardines del Bosque Subdivision, Guadalajara

1957–58 Torres de Satélite, Mexico City

1966–68 Cuadra San Cristóbal, Los Clubes, Mexico City

1975–77 Gilardi House, Mexico City

1976-1980 Cuernavaca Racquet Club, Cuernavaca, Morelos, Mexico