Żaglowy pawilon studia Oyler Wu
Southern California Institute of Architecture (SCI-ARC) choć założony został niewiele ponad czterdzieści lat temu, wydaje się być dzisiaj jednym z wiodących ośrodków amerykańskiej architektury inżynieryjnej. Uczelnia ciesząca się reputacją innowacyjnej technicznie i awangardowej wizualnie oprócz wysokich miejsc w rankingach przypomina o sobie rok rocznie w czasie wrześniowych graduacji. Cyklicznie studenci razem z pracownikami jednostki przygotowują pawilon, który ma stanowić dekorację dla oficjalnych uroczystości i paneli organizowanych przez instytut. Jedną z takich realizacji był Netscape.
Żaglowy dach, który prezentujemy stworzyli Dwayne Oyler i Jenny Wu. Konstrukcja opiera się na stelażu ze stalowych rur, na którym rozpięto siatkę linową. Na nich zainstalowano żagle z tkaniny, które w zależności od pory dnia i wiatru przybierają formy imitujące żaluzje lub baldachimy. Żagle skierowano ku zachodowi, aby umożliwić optymalnie zacienienie przestrzeni w godzinach popołudniowych, kiedy pawilon miał pełnić swoje funkcje.
Na wietrze linie rozciągają się i skręcają; żagle, ze względu na specyfikę zastosowanych materiałów, zachowują formy żaluzji. Kluczem koncepcji jest zaprogramowanie efektów świetlnych rysujących się na ich płaszczyźnie. Żagle nie tylko bowiem chronią publiczność od palącego kalifornijskiego słońca, ale również rzucają cienie na siebie nawzajem. W efekcie, znajdując się pod koronkowym dachem pawilonu, widz ogląda dwa desenie: rysunek przecinających się lin i żagli oraz trójwymiarowy, światło-cieniowy spektakl.
Zdjęcia dzięki uprzejmości Oyler Wu Collaborative.
Kiedy na początku zeszłego roku oddano do użytku Lofty Platinium przy ul. Inowrocławskiej we Wrocławiu, wiadomo już było że jest to początek małej rewolucji. W czasie wydawania kluczy do lokali dawnej destylarni braci Wolf, we Wrocławiu trwały już prace nad kolejnymi realizacjami.
Decyzja o udziale Polski w Wystawie Światowej w Mediolanie została podjęta wyjątkowo późno, bo zaledwie półtora roku przed otwarciem tej prestiżowej imprezy. W porównaniu z poprzednią edycją to o kilkanaście miesięcy mniej na przygotowania. W 2010 roku polską ekspozycję zobaczyło ponad 8 milionów zwiedzających, a zdjęcia zainspirowanej ludową wycinanką elewacji były reprodukowane w mediach na całym świecie. Czy wciąż mamy szansę na powtórzenie tego sukcesu, skoro konkurs na projekt architektoniczny pawilonu jest nadal nierozwiązany, a do otwarcia imprezy zostało już mniej niż 12 miesięcy?
Projektowanie zakrojone na tak zwanych „wykluczonych” i środowiska znajdujące się w sytuacjach ekstremalnych przeżywa od kilku miesięcy prawdziwy boom. Wydaje się, że nagroda Pritzkera dla Shigeru Bana ostatecznie przypieczętowała wieloletnią kampanię rewaluacji architektury społecznie zaangażowanej. Wejście „designu dla bezdomnych” na salony to jednak nie tylko wydarzenia o randze symbolicznej, ale przede wszystkim szereg nowych, bardzo ciekawych projektów. Część z nich, jak Cardborigami ze Stanów, czy francuskie A-Kamp47 zaskakują śmiałą, ale przy tym skrajnie funkcjonalną formą artystyczną. Inne, jak Apparatus X: Sustainable Disaster Relief Vehicle, wydają się z kolei realizacjami fundamentalnych potrzeb i trudno je rozpatrywać w kontekście innym niż szeroko rozumiany humanizm.
Urząd Miasta Stołecznego Warszawy był organizatorem konkursu na najlepszy projekt przedszkola dla Dzielnicy Wesoła. Projekt miał być przeznaczony dla grupy 150 przedszkolaków i 30 dzieci w wieku żłobkowym. Wyniki zostały ogłoszone już w grudniu roku 2013, jednak gotowy obiekt ujrzymy dopiero za około dwa lata.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.