The Rietveld Schröder House
The Rietveld Schröder House, czyli Dom Rietvelda jest uważany za jedno z ikonicznych dzieł grupy De Stijl. Został zbudowany w 1924 r. w Utrechcie przez holenderskiego projektanta i architekta Gerrita Rietvelda dla Truus Schröder-Schräder oraz jej trojga dzieci.
The Rietveld Schröder House jest owocem ścisłej współpracy Schröder-Schräder z Rietveldem. Kobieta poprosiła tego znanego projektanta mebli o stworzenie domu dostosowanego do jej egzystencjalnych potrzeb. Oboje mieli okazję współpracować ze sobą wcześniej. Posiadali również podobne poglądy: niechęć do sztuki tradycyjnej i burżuazyjnych, opartych na hierarchiczności relacji międzyludzkich. Po śmierci męża, Schröder miała pod opieką troje dzieci, potrzebowała więc otwartej przestrzeni mieszkalnej, aby móc wygodniej i odpowiedzialniej spełniać obowiązki rodzicielskie.
Początkowo Rietveld nie potrafił sprostać wymaganiom ambitnej kobiety, chociaż propozycja zaprojektowania i zbudowania domu mieszkalnego była spełnieniem jego marzeń. Do tej pory tworzył tylko unikatowe meble oraz miniaturowe modele budynków. Podczas sporządzania projektu starał się wcielić w życie wszystkie idee postulowane przez grupę De Stijl. Pani Schröder oczekiwała od debiutującego architekta wykreowania przestrzeni otwartej, najlepiej pozbawionej jakichkolwiek ścian działowych. Pragnęła, żeby wnętrze domu spajało się z jego zewnętrzem.
Rietveldowi udało się w końcu zaproponować rozwiązania, które zadowoliły Truus Schröder. Stworzył funkcjonalny i przestronny dwupiętrowy budynek, który zrywał z dotychczasowymi koncepcjami architektonicznymi oraz kontrastował ze ściśle otaczającą go zabudową. Ze względu na niewielki rozmiar konstrukcji, Rietveld zrezygnował z wykorzystania modnego, ale kosztownego betonu na rzecz cegły i gipsu (ściany), drewna (podłogi, ramy okienne, drzwi) oraz stali (dźwigary). Beton wykorzystał jedynie do wylania fundamentów oraz zbudowania balkonów.
The Rietveld Schröder House odzwierciedlał kwintesencję stylu De Stijl, określanego także jako neoplastycyzm poprzez nowatorski, plastyczny sposób ukształtowania prostych brył geometrycznych. Pozornie bryły rozmieszczone są w sposób nieharmonijny i rozczłonkowane na mniejsze elementy oraz przełamane przez barwne (biel, czerwień, czerń, odcienie szarości) detale. Taka kombinacja wywołuje złudzenie wpływania struktury zewnętrznej do wnętrza budynku, a linie wertykalne i horyzontalne równoważą się. Nasuwa to skojarzenia z twórczością Kazimierza Malewicza oraz Pablo Picasso.
Również wnętrze budynku obfituje w szereg rewolucyjnych i zaskakujących rozwiązań. Zgodnie z zaleceniami Truus Schröder przestrzeń mieszkalna nie jest pomyślana jako statyczna strefa zamknięta. Chociaż parter domu nie odbiega od standardu budowlanego tamtych lat (kuchnia oraz trzy pokoje), tak już powierzchnia na piętrze, dzięki systemowi paneli przesuwnych i obrotowych, jest dynamiczną, otwartą kompozycją. Zależnie od potrzeb, kobieta w kilka chwil mogła oddzielić lub połączyć wszystkie pomieszczenia: trzy sypialnie oraz salon. Jedynie łazienka pozostawała oddzielona od ruchomej struktury, która dzięki sprytnej konstrukcji pozwalała na stworzenie kilku kombinacji przestrzennych.
Truus Schröder mieszkała w The Rietveld Schröder House przez 60 lat, aż do swojej śmierci w 1985 r. Początkowo z synem i dwoma córkami, następnie z Gerritem Rietveldem, który po śmierci żony w 1957 r., otrzymał od właścicielki specjalny pokój, gdzie mógł pracować nad kolejnymi projektami aż do 1964 r., kiedy zmarł. Schröder większość czasu spędzała na pierwszym piętrze, które oferowało niepowtarzalny widok na charakterystyczne dla pejzażu niderlandzkiego poldery. Z czasem poprosiła nawet o instalację specjalnej tuby dźwiękowej, która umożliwiała jej rozmowę z ludźmi odwiedzającymi dom, bez konieczności schodzenia na parter.
W 1979 r. The Rietveld Schröder House został odrestaurowany przez Bertusa Mulderta. Obecnie jest nadzorowany przez Muzeum Centraal i otwarty dla zwiedzających. 2 grudnia 2000 r. dom został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
The Rietveld Schröder House posiada profesjonalną stronę internetową, do odwiedzin której gorąco zapraszamy.
Fotografie: Husky [CC BY 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)]
Studio architektoniczne Anonimowi Architekci przedstawia projekt Domu w Owczarni – nowoczesnego budynku mieszkalnego, który urzeka zarówno prostotą, jak i przytulnością. Realizacja zadowoli wszystkich tych, którzy preferują harmonijny design, pozwalający na chwilę relaksu i wyciszenia.
Fundacja ProKolej zaprasza do udziału w konkursie na najlepiej zaprojektowany dworzec kolejowy w Polsce. Celem organizatorów jest „odczarowanie” postkomunistycznego obrazu dworców w polskiej kulturze i ukazanie, jak te niezwykle potrzebne obiekty zmieniają się, aby sprostać wymaganiom współczesnych podróżujących.
Rafael Moneo, praktyk, krytyk i teoretyk architektury oraz uznany pedagog otrzymał Złotego Lwa za całokształt twórczości. Hiszpański architekt odbierze wyróżnienie pod koniec maja tego roku, podczas specjalnej gali zorganizowanej w ramach La Biennale di Venezia.
Firma architektoniczna Gómez Platero zaprojektowała pierwszy na świecie pomnik upamiętniający osoby, które poniosły śmierć lub doznały uszczerbku na zdrowiu w związku z pandemią COVID-19. Konstrukcja zatytułowana World Memorial to the Pandemic ma być według projektantów miejscem żałoby, pamięci i refleksji, a także przypomnieniem o odpowiedzialności za siebie i innych, którą powinni kierować się ludzie tak w czasach pandemii, jak i po niej.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.