Fabryka obuwia Fagus

Fabryka obuwnicza Fagus, została zaprojektowana przez dwóch wybitnych niemieckich architektów, Waltera Gropiusa oraz Adolfa Meyera. Usytuowana jest  w mieście Alfeld w Dolnej Saksonii.

Amerykański kapitał

Fabryka uznawana jest za istotny przykład wczesnej architektury modernistycznej. Pomysłodawcą zbudowania nowatorskiego budynku przemysłowego był Carl Benscheidt (1858-1947), który w 1910 r. założył firmę Fagus i przystąpił do współpracy z zamożną amerykańską firmą USM. Amerykanie udostępnili swój kapitał, za który przedsiębiorca nabył działkę oraz zatrudnił architekta Eduarda Wernera. Jednak Benscheidt nie był zadowolony jego z propozycji projektowych. Dlatego w styczniu 1911 r. skontaktował się ze wschodzącą gwiazdą światowej architektury, Walterem Gropiusem, prosząc go o przeprojektowanie szkiców Wernera. W ten sposób rozpoczęła się długa i owocna współpraca, która trwała aż do roku 1925, kiedy to ostatnie budynki fabryki zostały ukończone.

Owoc wieloletniej współpracy mistrzów   

Budowa rozpoczęła się w maju 1911 r. Gropius zaprosił do współpracy swojego kolegę, Adolfa Meyera. Architekci musieli działać pod presją czasu, gdyż Benscheidt pragnął, żeby fabryka mogła rozpocząć produkcję zimą tego samego roku, co częściowo się udało. Jednak wobec olbrzymiej liczby zamówień budynek okazał się za mały. Trzeba było dobudować wiele mniejszych obiektów, które miały wspomóc działanie zakładu. Od 1913 r. rozpoczęły się dalsze prace, przerwane na czas trwania I wojny światowej. Ostatecznie zrealizowanie całego przedsięwzięcia zajęło projektantom ponad 14 lat.

Najbardziej reprezentacyjnym obiektem fabryki jest budynek główny, nazywany – Fagus. Posiada on kurtynową elewację ze szkła oraz stali w części frontowej. Konstrukcyjna rama została oddalona od elewacji o 4 centymetry. Konstrukcja posiadająca również szklane naroża jest prosta, elegancka oraz funkcjonalna. Wnętrze obiektu, w którym znajdowały się głównie biura, zostało wykończone przez projektantów w połowie lat 20 XX. wieku.

Pozostałe dwa wyróżniające się wielkością budynki na terenie kompleksu, to hala produkcyjna oraz magazyn. Oba powstały w 1911 r. i zostały rozbudowane dwa lata później. Oprócz nich Gropius i Meyer stworzyli szereg mniejszych obiektów.

Fabryka została uznana za zabytek architektoniczny w 1946 r. W latach 1982 – 2002 została gruntownie odrestaurowana i jest obecnie udostępniania zwiedzającym. Jej nazwa pochodzi od łacińskiego zwrotu "fagus sylvatica", co oznacza "buk" lub "drewno bukowe". Drewno bukowe jest tradycyjnym surowcem z którego produkuje się obuwie.