Szklany kolos: Kraanspoor w Amsterdamie
Czy rewitalizacja przestrzeni postindustrialnej musi polegać jedynie na adaptacji i odnowieniu? W Holandii takie podejście uznano by za niewystarczające. Alternatywy, które proponują architekci z kraju tulipanów chcielibyśmy przedstawić na przykładzie amsterdamskiego Kraanspoor.
Kraanspoor znaczy tyle co suwnica, albo tor. Nazwa budynku stojącego na terenie dawnej stoczni NDSM wzięła się stąd, że zbudowano go na fundamentach dźwigu. Szklana bryła została ustawiona na żelbetonowej strukturze portowej suwnicy w taki sposób, aby nie tylko konserwować i restaurować architekturę przemysłową, ale żeby wejść z nią w twórczy dialog.
PŁYWAJĄCA PANORAMA
Budynek składa się z trzech pieter. Z okien poszczególnych pomieszczeń roztaczają się imponujące widoki. Struktura suwnicy określiła gabaryty budynku bardzo nietypowo. Długość: 270 metrów i szerokość: 13,5 metra zrobiły z Kraanspoor rodzaj punktu widokowego otwierającego się na panoramę portu z jednej strony i morza z drugiej.
Twórcy projektu, biuro OTH przyznają, że dużym wyzwaniem było wyliczenie maksymalnej siły obciążenia, jaką wytrzyma struktura dźwigu. Ostatecznie do wartości materiału zdefiniowały formy i wybór materiałów. Kolosa wykonano na stalowym szkielecie. Zastosowano lekkie podłogi i stropy. Prosty plan pozwolił na schowanie rur i kabli w strukturze nośnej.
SZKLANA SKÓRA
Jednym z najciekawszych elementów projektu jest jego dwuwarstwowa fasada. W elewacji zastosowano rodzaj ruchomych szklanych żaluzji dzięki czemu można mechanicznie sterować przepuszczaniem światła. Nietypowa fasada umożliwia również efektywne wietrzenie biur i regulację temperatur zimą i latem, na zasadzie podobnej, co okna pasywne. Technologię – w Holandii bardzo rzadko spotykaną – opracowali Austriacy z GIG Fassaden (znanej polskim architektom dzięki firmie Internorm, należącej do tego samego holdingu).
Szklane żaluzje o łącznej powierzchni 6 000 metrów kwadratowych w połączeniu z zewnętrzną szklaną skorupą umożliwiły nie tylko regulację oświetlenia budynku i jego wydajną termoizolację, ale przede wszystkim ustanowiły niespotykane wcześniej standardy budownictwa ekologicznego. Sam budynek w 2008 roku został obsypany nagrodami na MIPIM w Cannes (m.i.n. Green Building Award & Special Jury Award).
Fotografie: © GIG Fassaden
Główna fotografia: © OTH
Jedną z form promocji prestiżowego Southern California Institute of Architecture są konstruowane od kilku lat na kampusie uczelni pawilony uświetniające koniec roku akademickiego. Fotografie, które dziś publikujemy przedstawiają zeszłoroczną realizację, która uświetniła 40-sto lecie uczelni. Za realizację pawilonu odpowiedzialne było studio Oyler Wu i grupa najlepszych studentów instytutu.
Czy przestrzeń nowoczesnego miasta musi być zawieszona gdzieś pomiędzy nowoczesnymi gmachami a zaniedbanymi pamiątkami z poprzedniej epoki? Twórcy wrocławskiego projektu BAZARISTAN od prawie roku starają się wzniecić dyskusję dotyczącą przyszłości i stanu miejskich targowisk i wskazać nowe drogi rozwoju. Po zeszłorocznej wystawie w siedzibie wrocławskiego BWA Design przyszła kolej na konkretne propozycje kolektywu. W tym tygodniu BAZARISTAN opublikował pierwsze wizualizacje i plany remontu bazaru na Ptasiej we Wrocławiu. Projekty powstały po szeregu konsultacji z kupcami, spółką zarządzającą targowiskiem i Biurem Rozwoju Wrocławia.
Podczas jedenastej gali Central & Eastern Europe Quality Awards Gala, w uznaniu wkładu w rozwój rynków nieruchomości krajów Europy Środkowo-Wschodniej, przyznana została nagroda za całokształt pracy – Lifetime Achievement Award – Paulowi Gheysensowi, założycielowi i prezesowi Ghelamco Group.
Paryskie Cité de l’Architecture et du Patrimoine od lat szuka formuły, która pozwoli nie tylko na atrakcyjną promocję historii architektury, ale również na uniknięcie tymczasowego charakteru edukacyjnych przedsięwzięć. Punktowe wydarzenia, choć wywołują często medialne zamieszanie, po kilku tygodniach kończą wśród kurzu archiwów. Aby uniknąć muzealnej sztampy spece z paryskiego Centrum Architektury zdecydowali się rozszerzyć ofertę instytucji o ciąg wirtualnych, internetowych wystaw. Uniknięto dzięki temu groźby, że widz jedynie przespaceruje się między obiektami, a opasły katalog tkwić będzie przez lata nieruszany na bibliotecznym regale. Wystawa wirtualna, będąca w rzeczywistości rodzajem internetowego albumu, nie dość że poszerza publiczność Cité, to jeszcze pozostawia po sobie ślad w ogólnodostępnej przestrzeni. Co ważne: internauta nie musi też płacić za bilet.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.