The Farnsworth House

Zaprojektowany i zbudowany przez Ludwiga Miesa van der Roha w latach 1945-1951 The Farnsworth House uważany jest za jedno z ikonicznych dzieł jednego z prądów architektury modernistycznej – Stylu międzynarodowego. Dom usytuowany jest 89 kilometrów na południowych zachód od centrum Chicago, w Plano w stanie Illinois.

Kontrowersyjny proces 

Budynek powstał na zamówienie zamożnej i ambitnej doktor medycyny - Edith Farnsworth i miał pełnić funkcję domu wypoczynkowego, gdzie kobieta mogła w spokoju poświęcać się swoim pasjom: grze na skrzypcach, kontaktowi z naturą oraz tłumaczeniu poezji. Niestety, w trakcie współpracy Farnsworth i van der Rohe weszli w ostry spór na tle osobistym oraz finansowym. Podczas budowy okazało się, że realny koszt materiałów znacznie przekroczył pierwotną wycenę inwestycji. Mies van der Rohe wniósł pozew do sądu przeciwko swojej klientce, chodziło o kwotę 28 173 USD niezapłaconych należności za wykonanie usługi. Sprawę rozstrzygnął na swoją korzyść, ale jej ponury rozgłos ciągnął się za architektem latami. Całkowity koszt The Farnsworth House wyniósł 74 000 $, co było jak na owe czasy sumą ogromną. Architekt natychmiast po rozstrzygnięciu procesu zerwał kontakt ze swoją klientką oraz przyjaciółką, nie ukończywszy wnętrza budynku. Prac wykończeniowych łącznie z umeblowaniem podjął się jego były pracownik, William Dunlap.

Dom na łonie natury

Powierzchnia The Farnsworth House liczy 140 m². Budynek jest podniesiony o 1,60 m ponad poziom równiny zalewowej za pomocą ośmiu szerokich, emaliowanych na biało stalowych kolumn, przymocowanych do boków podłogi i płyt stropowych, tak żeby chronić go przed częstymi wylewami pobliskiej rzeki, Fox River. Dom charakteryzuje się asymetrycznym układem oraz podłużnym jednoprzestrzennym rzutem. Zbudowany jest głównie z przezroczystego szkła, którego zastosowanie miało pozwolić mieszkańcom budynku na ciągły kontakt z przyrodą, co było główną ideą Miesa. The Farnsworth House nie jest otoczony specjalnie zaprojektowaną przestrzenią ogrodową. Jego urok polega na bliskości naturalnie ukształtowanego krajobrazu. Nieustannie zmieniający się pejzaż, widoczny zza grubych na 1/4 cala szklanych paneli okalających całą konstrukcję, miał powodować efekt wlewania się natury do wnętrza budynku. Do domu prowadzą dwa zestawy szerokich stopni łączących ziemię z tarasem, a następnie z gankiem.

Wnętrze The Farnsworth House pomyślane jest jako jedno dużo pomieszczenie z rdzeniem mieszczącym część kuchenno-sanitarną oraz kominkiem. Taka otwarta forma z wolnostojącym umeblowaniem stwarzała pole twórczego manewru mieszkańcom domu. Według założeń Miesa van der Rohe, The Farnsworth House miał być wyrazem ducha nowej epoki, epoki napędzanej – ewoluującą w zawrotnym tempie – technologią. Jego architektura miała pomóc zharmonizować indywidualne potrzeby jednostki z rodzącym się społeczeństwem masowym.   

Obecnie Dom pani Farnsworth jest własnością państwowego funduszu ochrony zabytków i pełni rolę muzeum. W 2004 r. został wpisany na listę obiektów narodowego dziedzictwa kulturowego Stanów Zjednoczonych.