Biennale w Wenecji 2014: Znamy już program wydarzeń towarzyszących!
Od kiedy biuro architektonicznego Biennale zaczęło w lutym stopniowo wyjawiać szczegóły dotyczące imprezy, napięcie nie słabnie. Mało tego: promocja wydarzenia zaczyna przypominać film suspensu, którego akcja rozwija się coraz szybciej i przynosi coraz więcej niespodzianek.
Najpierw kurator Rem Koolhaas zapowiedział szumnie temat przewodni i swoje śmiałe ambicje. Biennale „Fundamentals” ma dotyczyć genezy współczesnej architektury i jej rozdarcia między modernizmem, a tradycjami lokalnymi. Kilka tygodni później pierwsze pawilony narodowe zaczynały ujawniać tytuły swoich wystaw: jedne zaangażowane w politykę (jak Turecki projekt mówienia o miejscach pamięci z Istambule) inne: w alternatywne dyskursy o historii architektury (Rumuński pawilon poświęcony zostanie w całości architekturze industrialnej). Dzisiaj przyszła kolej na ogłoszenie listy 21 wydarzeń towarzyszących imprezie.
Każdego, kto wybierze się do Wenecji między 7 czerwca, a 23 listopada czeka prawdziwy festyn. Wygląda na to, że na równi z pawilonami narodowymi uwagę uczestników mają szanse przyciągnąć imprezy pozostające jedna nogą na marginesie przedsięwzięcia. Prezentujemy poniżej naszą selekcję najciekawszych z nich.
„Przez Chińskie Miasta: Pekin” oraz „Adaptacja”
Choć dwie chińskie wystawy odbędą się niezależnie od siebie w różnych częściach Wenecji (Północny Arsenał i Palazzo Zen) należy patrzeć na nie jako na duet. Pierwszy projekt prześledzi strategie urbanistyczne chińskich miast na przestrzeni ostatnich kilku wieków. Pretekstem i głównym punktem analizy będą przemiany jednej z historycznych dzielnic Pekinu. Wystawa, podejmująca drażliwy w Państwie Smoka temat niekontrolowanych przemian może wzbudzić kontrowersje przez jej fasadowy, ukierunkowany na zachodniego widza charakter. Drugi projekt, „Adaptacja” dotyczy funkcjonowania chińskich architektów w kontekście ekonomicznym i społecznym kraju. Polem analizy będą nie tyle budynki i ile proces ich powstawania i zmieniająca się społeczna pozycja twórcy.
„Podnosząc kurtynę: środkowoeuropejskie sieci architektury”
W Officina delle Zattere zobaczyć będzie można stworzoną przez Polaków wystawę dotyczącą wzajemnych relacji architektury w Europie Środkowej. Szlakiem kuratorów prześledzimy przecinanie się wewnętrznych szlaków architektury w regionie. Wystawa proponuje wyjście poza myślenie kategoriami „zachodnich inspiracji”. „Podnosząc kurtynę” ma szansę stać się punktem wyjścia do przemyślenia i ponownego zdefiniowania obowiązującej narracji historycznej.
Więcej: tutaj
„Wyprodukowano w Europie”
Fundacja Miesa van der Rohe i Komisja Europejska przedstawią w Palazzo Michiel dal Brusa przegląd prac powstałych w kręgu „państwowego” mecenatu Brukseli. Zobaczymy wybór 193 modeli i wizualizacji projektów nagradzanych przez organizatorów. Pytania, które chcą postawić kuratorzy dotyczą kategorii jedności architektury reprezentacyjnej i wspólnego, „ponadnarodowego” smaku jury oceniającego prace.
„Moskwa: przestrzeń miejska”
W Santa Maria della Pietà zobaczyć będzie można jak zmieniała się w XX wieku przestrzeń stolicy Imperium Sowieckiego. Osiami projektu ma być kategoria ideologicznej tożsamości architektury. „Moskwa” ma szansę zdobyć uwagę mediów z nieco innego powodu niż zamysł kuratorów. W Rosji trwa dyskusja o konieczności ochrony spuścizny architektury awangardowej (Dom Mielnikowa, Wieża Szukowa). Obecność Moskiewskiego Komitetu Architektury i Urbanistyki w Wenecji może zostać użyta przez obrońców awangardy za as z rękawa w czasie dyskusji na rodzinnym gruncie.
„Młodzi architekci w Afryce”
W Palazzo Santa Maria Nova prezentować się będzie nowe budownictwo z Czarnego Kontynentu. Wystawione zostaną zarówno projekty wieżowców w nowych metropoliach, jak i prace związane z architekturą ludową i wiejską. Kryterium doboru jest przede wszystkim wiek twórców, a nie zakres ich działań. Chociaż istnienie groźba, że „młodzi architekci” staną się wystawową klęską urodzaju, istnieje również szansa na wypełnienie białej plamy w naszym obrazie afrykańskiego budownictwa.
fotografie: © Rem Koolhaas, la Biennale di Venezia
Nadchodzi jedno z najbardziej oczekiwanych wydarzeń architektonicznych na świecie – 26 czerwca zostanie otwarta czternasta edycja słynnego letniego pawilonu Serpentine Gallery w Londynie. Czy projekt chilijskiego architekta Smiljana Radica powtórzy zeszłoroczny sukces Sou Fujimoto?
Czy dzielnice biznesowe europejskich stolic muszą naśladować nowojorski Manhattan? W Londynie od dłuższego czasu słychać narzekania na wysokościową zabudowę. I nie chodzi tu już tylko o efemeryczne kampanie prowadzone w brytyjskiej prasie przeciwko kolejnym budynkom wznoszonym bez społecznych konsultacji, ale o zorganizowany, poważny protest.
Najwyższe odznaczenie Royal Institute of British Architects, Królewski Medal na rok 2014, otrzymał w ostatnim tygodniu lutego Joseph Rykwert. News, który obiega właśnie prasę nie powinien być jednak traktowany jako zaskoczenie. O tym, że urodzony w Warszawie Rykwert zostanie odznaczony wiadomo było od września 2013 roku, kiedy to RIBA ogłosiła werdykt i datę oficjalnej gali (dress code zaplanowano jako „smart and stylish”). Nazwisko nagrodzonego również nie wydaje się prowokować do podnoszenia brwi. Rykwert już od lat ’60 utrzymuje bowiem pozycję jednego z najważniejszych krytyków i historyków architektury.
Hiszpańsko-polska pracownia grafiki kreatywnej ZupaGrafika wypuściła właśnie serię nowych architektonicznych wycinanek. Temat: warszawski funkcjonalizm. Obiekty: Rotunda, Smolna 8, Mokotów, Tarchomin, Osiedle za Żelazną Bramą.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.