Golden Gate

Golden Gate to most wiszący z dwoma pylonami, łączący San Francisco z hrabstwem Marin, usytuowany nad cieśniną Golden Gate, otwarty 27 maja 1937 r. (budowa rozpoczęła się 5 stycznia 1933 r.). Złote Wrota były najdłuższym wiszącym mostem świata z głównym przęsłem długości 1280 metrów (w sumie 2737,4 m) i pozostały nim do roku 1964, gdy rekord pobił o zaledwie 18 m nowojorski Verrazano. Głównym architektem Wrót był Leon Moisseiff, mający już w dorobku nowojorski Manhattan Bridge. Natomiast dwa wiszące pylonoy Irving Morrow wykonał w stylu Art déco.

Golden Gate nazywany także mostem samobójców jest obecnie jednym z najważniejszych węzłów komunikacyjnych w Stanach Zjednoczonych. Miesięcznie pokonuje go ponad 3,5 miliona pojazdów. Szacuje się, że od otwarcia mostu przejechało nim około 1,6 miliarda samochodów. 

Przed powstaniem Złotych Wrót jedyną wygodną i szybką możliwością poruszania się między San Francisco a hrabstwem Marin było skorzystanie z przeprawy promowej (regularne kursy rozpoczęły się w 1840 r.). Już w tamtym czasie pojawiła się idea zbudowania mostu łączącego oba brzegi, ale możliwości technologiczne nie były na tyle wystarczające, żeby sprostać silnym prądom oraz znacznej głębokości wody w tym rejonie (113m), a także porywistym i zmiennym wiatrom.  

Dopiero w roku 1916 r. powstała pierwsza konkretna propozycja ufundowania mostu, sformułował ją były student inżynierii James Wilkins. Jego pomysłami zainteresował się Joseph Strauss, inżynier oraz poeta, który zaprojektował ponad 400 mniejszych mostów, usytuowanych w głębi lądu.  

Ambitny twórca zaproponował radzie miasta nowatorską konstrukcję podparto-wiszącą, z pylonami po obu stronach. Według projektu przęsło główne Golden Gate miało wynosić 1222 m i składać się z dwóch 208-metrowych podparć oraz 806-metrowego, podwieszonego przęsła między nimi. Liny zawieszone na dwóch 218-metrowych pylonach dźwigać miały pomost o szerokości 24,4 m.

Propozycja ta spotkała się z falą ostrej krytyki, głównie osób i firm związanych z przemysłem morskim. Właściciele promów obawiali się, że po powstaniu konstrukcji ich biznesy stracą racje bytu. Jednak w maju 1924 r. Pułkownik Herbert Deakyne w imieniu Sekretarza Wojny zaaprobował oddanie gruntu państwowego pod budowę mostu.

Nazwy „Golden Gate” użył po raz pierwszy w 1917 r.  M.M. O'Shaughnessy, inżynier miejski z San Francisco. W 1923 r. nazwę tę zatwierdzono, dzięki specjalnej ustawie legislacyjnej Golden Gate Bridge and Highway District Act.

5 stycznia 1933 r. rozpoczęła się budowa mostu, która potrwała cztery lata. Koszt całej inwestycji wyniósł ponad 35 milionów dolarów. Projekt został zrealizowany przez McClintic-Marshall Construction Co., spółkę podległą pod Bethlehem Steel Corporation, założoną przez Howarda H. McClintica i Charlesa D. Marshalla.

Głównym inżynierem budowy mianowano Straussa, który podczas jej trwania musiał zmierzyć się z szeregiem skomplikowanych problemów technicznych. Strauss wprowadził m.in. innowacyjne zastosowanie ruchomej siatki ochronnej pod placem budowy, co uratowało życie wielu niechronionym w inny sposób robotnikom.

27 maja 1937 r. nastąpiło oficjalnie otwarcie mostu. Od tego momentu stał się on na przeszło trzydzieści lat najdłuższym wiszącym mostem na świecie.