Sanatorium w Paimio, Leon Liao from Barcelona, España [CC BY 2.0]
Sanatorium w Paimio to przykład budynku przyjaznego środowisku naturalnemu. Nominowane do wpisania na listę światowego dziedzictwa UNESCO dzieło fińskiego mistrza zaskakuje nowatorskimi jak na swoją epokę rozwiązaniami technologicznymi.
Za Le Corbusierem
Ten wyjątkowy budynek usytuowany jest w niewielkim mieście Paimio, w południowo-zachodniej części Finlandii. Został zaprojektowany w 1929 r. przez wybitnego fińskiego architekta, Alvara Aalto. Cztery lata później, w 1933 r. obiekt został oddany do użytku i do początku lat sześćdziesiątych XX w. pełnił funkcję sanatorium dla gruźlików, kiedy to został przekształcony w szpital. Od 2014 r. służy jako centrum rehabilitacji dla dzieci, pozostając formalnie własnością szpitala uniwersyteckiego w Turku.
Sanatorium w Paimio, fot. Maija Holma, Alvar Aalto Museum
Aalto otrzymał prestiżowe zlecenie zaprojektowania Sanatorium dzięki zwycięstwu w konkursie architektonicznym. Podczas sporządzania planów budynku wzorował się głównie na pionierskich, modernistycznych pomysłach genialnego Le Corbusiera. Funkcjonalną, „maszynową” estetykę konstrukcji, wzbogacił jednak o kilka własnych rozwiązań, które były zapowiedzią wyklarowania się indywidualnego stylu, dążącego do syntetycznego podejścia do architektury.
Sanatorium w Paimio, fot. Maija Holma, Alvar Aalto Museum
Budownictwo zrównoważone
Ideą Aalto było zaprojektowanie budynku, który dzięki przemyślanej konstrukcji wspomagałby leczenie 296 pacjentów ośrodka. Traktował on swoje dzieło jako rodzaj kolejnego „instrumentu medycznego”, uwzględnił więc wszystkie istotne czynniki mogące sprzyjać leczeniu wówczas nieuleczalnej gruźlicy.
Nie przypadkiem Sanatorium usytuowane jest w bliskim sąsiedztwie lasu, tak żeby zachęcić kuracjuszy do odbywania częstych i długich spacerów oraz wdychania wysoko nasyconego tlenem powietrza. Z kolei dwa skrzydła budynku położone są wzdłuż osi północ – południe, co miało zapewnić optymalny dostęp promieni słonecznych do wszystkich pomieszczeń mieszkalnych. Dodatkowo, oparty na stalowej ramie konstrukcyjnej obiekt jest wysoki i wąski oraz posiada duże okna.
Sanatorium w Paimio, fot. Maija Holma, Alvar Aalto Museum
Również każdy szczegół wnętrza Sanatorium został pieczołowicie przemyślany. Aalto zadbał o bardzo wysoki standard sanitarny pomieszczeń dla pacjentów. Większość pokoi przeznaczonych jest dla maksymalnie dwóch osób. Posiadają one specjalnie zaprojektowane szafki oraz umywalki. Sufity zaś zostały pomalowane szaro-zieloną farbą; kolor ten miał działać relaksująco na pensjonariuszy. Ponadto na każdym piętrze budynku znajdują się obszerne balkony, które bez problemu są w stanie pomieścić pacjentów wraz z ich ruchomymi łóżkami.
Sanatorium w Paimio, plan sanatorium wykonany przez mistrza aalto, Alvar Aalto Museum
Kiedy chiński rząd ogłasza kolejną urbanizacyjną rewolucję, nie dziwią napięcie i obawy ekspertów. Operacja na żywym organizmie wymaga bowiem od Chińczyków nie tylko ostrożności, ale również umiejętności zaprojektowania kilku alternatywnych scenariuszy. Każde zachwianie równowagi może mieć swoje konsekwencje dla globalnej gospodarki. W Państwie Smoka mieszka dziś ponad 1,3 miliarda ludzi. Partia chce, według najnowszych deklaracji, aby 90 milionów zmieniło miejsce zamieszkania i trudno doprawdy przewidzieć jak potoczy się ta operacja.
Wszystko wskazuje na to, że ulica Grzybowska ma szansę wyrosnąć w ciągu kilku lat na nowe biurowe centrum stolicy. Obok Warsaw Spire, biurowca firmy Wisher Enterprise i Generation Park powstanie tam również Prime Corporate Center, gmach wysoki na 93 metry. Firma deweloperska stojąca za projektem 8 kwietnia podpisała umowę z wykonawcą.http://primecorporatecenter.pl
Kilka dni temu miała miejsce premiera polskiego wydania fundamentalnej antologii Charlesa Jencksa „Teorie i manifesty architektury współczesnej". Wydana po raz pierwszy w 1997 r. książka zbiera teksty teoretyków klasyków współczesnej architektury. W spisie treści znajdziemy m.in. nazwiska Petera Eisenmana, Franka Gehry, Roberta Ventury Cecila Balmonda i Daniela Libeskinda. Zanim zachęcimy jednak Państwa do udania się do księgarń, redakcja Architektu chciałaby zaproponować nieco łagodniejsze i na pewno mniej akademickie zderzenie ze współczesną myślą o architekturze. Zamiast podręcznikowego tomu o rozmiarach (i wadze) cegły, proponujemy na wiosenne popołudnia cztery książki wydane przez nieocenione Centrum Architektury. Nie tylko stanowić mogą one zachętę do pogłębiania wiedzy o budynkach, ale również stać się odskocznią od akademickiego dysput. Napisane zostały bowiem językiem niezwykle emocjonalnym, zaangażowanym i wolnym od akademickiej powagi. Mimo to są dzisiaj, tak dla badaczy, jak i praktyków architektury klasycznymi kluczami do rozumienia zjawisk współczesności.
Nowy produkt – podkład na ogrzewanie podłogowe, który redukuje straty ciepła, stworzony został przez firmę Fair Packging (Marka Fair Underlay), z myślą o osiągnięciu jak najwyższej skuteczności tzw. „podłogówki”.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub
nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.
comments powered by Disqus
Newsletter Architectu
Otrzymuj informację o nowych wpisach, produktach, wywiadach.
Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.