Betonowa willa australijskiego studia Nobbs-Radford
Alison Nobbs i Sean Radford, australijski tandem architektoniczny pokazuje, że na antypodach brytyjska tradycja domu-twierdzy może być ciągle twórczo interpretowana. Przykład: Villa Glebe w Sydney, który jest nie tylko betonową fortecą, ale też designerskim cackiem.
Projektanci przyznają, że za punkt wyjścia przyjęli chęć zastosowania betonowej ramy jako fundamentu konstrukcji. Wyzwanie polegało na rozbiciu bryły w taki sposób, aby beton mógł funkcjonować nie tylko jako tworzywo, ale również stanowić niezależny walor estetyczny realizacji. Rytmiczne zestawienie szarych płaszczyzn ścian z podłużnymi, lśniącymi oknami szybko stało się pomysłem na elewację. Za dnia na ściany padają cienie drzew z ogrodu, rysując nieregularne wzory. W nocy elewacja ożywa w ciepłych barwach dzięki punktowemu oświetleniu.
Jak widać projekt nie został ograniczony do rozwiązań czysto funkcjonalnych, czy racjonalnego rozplanowania pomieszczeń. Celem biura Bobbs Radford było przede wszystkim stworzenie niepowtarzalnej oprawy wizualnej dla przestrzeni życia.
W parze z kreatywnością poszły nowoczesne rozwiązania technologiczne. Klimat Sydney nie wymaga stosowania specyficznych materiałów termoizolacyjnych, ale istotnym wektorem prac okazały się wyzwania modelowania termicznego. Płaszczyznowo ułożone płyty pozwoliły na wychłodzenie domu i tamowanie ciepła. Również użycie dębowego, wolno nagrzewającego się drewna traktować można jako nieprzypadkowe.
Rozwiązania kolorystyczne stały się wypadkową doboru materiałów. Szary beton i stal nierdzewna subtelnie grają z jasnymi brązami drewnianych paneli i detalami mebli, czy strukturą klatki schodowej. Betonowa struktura daje o sobie znać we wszystkich częściach domu. Beton sami architekci nazywają rodzajem skóry budynku.
Fotografie : Murray Fredericks, Nobbs Radford Architects.
Nie trudno się zorientować, że to co przeciętny Kowalski myśli o architekturze współczesnej (czy w ogóle o współczesnej sztuce) nie jest generowanie przez akademie i specjalistyczne czasopisma. Dzisiaj najistotniejszym medium stanowiącym furtkę do świata architektury i zakreślającym jej kanon jest oczywiście internet. Jak kształtowały się jednak gusta Kowalskiego jeszcze 20, 30 lat temu? Wydaje się, że odpowiedź musi pozostać złożona.
Kilka dni temu miała miejsce premiera polskiego wydania fundamentalnej antologii Charlesa Jencksa „Teorie i manifesty architektury współczesnej". Wydana po raz pierwszy w 1997 r. książka zbiera teksty teoretyków klasyków współczesnej architektury. W spisie treści znajdziemy m.in. nazwiska Petera Eisenmana, Franka Gehry, Roberta Ventury Cecila Balmonda i Daniela Libeskinda. Zanim zachęcimy jednak Państwa do udania się do księgarń, redakcja Architektu chciałaby zaproponować nieco łagodniejsze i na pewno mniej akademickie zderzenie ze współczesną myślą o architekturze. Zamiast podręcznikowego tomu o rozmiarach (i wadze) cegły, proponujemy na wiosenne popołudnia cztery książki wydane przez nieocenione Centrum Architektury. Nie tylko stanowić mogą one zachętę do pogłębiania wiedzy o budynkach, ale również stać się odskocznią od akademickiego dysput. Napisane zostały bowiem językiem niezwykle emocjonalnym, zaangażowanym i wolnym od akademickiej powagi. Mimo to są dzisiaj, tak dla badaczy, jak i praktyków architektury klasycznymi kluczami do rozumienia zjawisk współczesności.
Część cokołowa wykończona rdzawym łupkiem ma odnosić się do jednej z gałęzi działalności spółki PGE – wydobycia węgla brunatnego. To co powyżej: szkoło i czarne panele, mają wiązać się z kolei z drugim sektorem – produkcją i przekazywaniem energii elektrycznej. Siedziba koncernu PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. to jednak nie tylko gra z symbolicznym ładunkiem zastosowanych materiałów, ale przede wszystkim wzorcowy przykład nowoczesnego, racjonalnego budownictwa.
Konkursy architektoniczne często bywają okazją do poznania rozmaitych projektów i pracowni, które je wykonują. Zazwyczaj uwaga skupia się na projekcie zwycięskim, rzadziej na tym, który wybrany nie został. Jednak czasem pojawia się projekt tak oryginalny, że mówi o nim cały świat. Dokładnie tak jak aktualnie.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.