Kontrowersyjna architektura. Czy nowoczesna kostka pasuje do Tatr?
Konkursy architektoniczne często bywają okazją do poznania rozmaitych projektów i pracowni, które je wykonują. Zazwyczaj uwaga skupia się na projekcie zwycięskim, rzadziej na tym, który wybrany nie został. Jednak czasem pojawia się projekt tak oryginalny, że mówi o nim cały świat. Dokładnie tak jak aktualnie.
Dolina Białych Stawów po słowackiej stronie Tatr straciła swoje tradycyjne schronisko górskie dokładnie czterdzieści lat temu. W 1974 roku w wyniku pożaru spłonął budynek będący klasycznym przykładem architektury Tatr. Próby odbudowy tego kultowego budynku podejmowano wielokrotnie, jednak dopiero działania stowarzyszenia „Kežmarská chata” przyniosły rozwiązanie. Ogłoszono konkurs architektoniczny, w którym wybrano projekt praskiej pracowni architektonicznej, jednak ogromną sensację wzbudził projekt pracowni Atelier 8000, czy słusznie?
Niesamowity projekt budzi bardzo skrajne emocje, rozsławił architektów na całym świecie, a dyskusje na temat bryły budynku toczą się na każdym gruncie. Bryła budynku to kostka, klasyczny sześcian umieszczony na stoku góry w taki sposób, że daje wrażenie porzuconej kostki. Wykorzystane materiały to ogrom stali i szkła, przynajmniej z zewnątrz. Wnętrze zostało zaprojektowane z użyciem tradycyjnego drewna, które nawiązuje do góralskiej tradycji.
Budynek byłby w całości pasywny. Wykorzystano tutaj ogniwa fotowoltaniczne, zaprojektowano indywidualny system zbierania wody deszczowej oraz oczyszczalnię ścieków, zadbano również o uwzględnienie generatora prądu napędzanego biopaliwem. Imponujące. Rozmieszczenie bryły budynku na stoku górskim również nie jest przypadkowe, odpowiedni kąt nachylenia powierzchni gwarantuje opadanie śniegu co ma wpływ na doświetlenie oraz ogrzewanie budynku. Natomiast odpowiednie rozmieszczenie okien sprawia, że cały budynek byłby doświetlony światłem słonecznym przez cały dzień.
Środowisko architektów zawrzało, dla jednych ten projekt jest genialny, dla innych stanowi wyraz ignorancji. Argumenty są rozmaite, począwszy od trudnego rozmieszczenia pomieszczeń oraz ich nieregularnego kształtu, poprzez brak poszanowania tradycyjnej zabudowy czy też nienależyte wykorzystanie gruntu w celach komercyjnych. Druga strona uważa projekt za artystyczny wyraz geniuszu, doskonałe połączenie wszystkiego czego potrzebuje nowoczesna architektura. Jedno jest pewne: architektów czeka chwila sławy, projekt można wykorzystać w innym miejscu, mniej kontrowersyjnym, może to rozwiązanie będzie najkorzystniejsze? Oby.
Źródło zdjęć i informacji: Atelier8000
Jeden z najsłynniejszych i najbardziej charakterystycznych budynków w Stanach Zjednoczonych, którego projektantem był Henry Bacon. Usytuowany jest w zachodnim krańcu parku National Mall i pełni rolę swoistego hołdu dla szesnastego prezydenta USA – Abrahama Lincolna.
Petronas Towers, czyli dwie wieże w Kuala Lumpur, stolicy Malezji, to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i najwyższych drapaczy chmur na świecie. Budynek powstał w latach 1992-98 na podstawie projektu argentyńskiego architekta, posiadającego obywatelstwo amerykańskie – Césara Pelliego i liczy 452 metry wysokości.
Pirelli Tower, nazywany także "Pirellone", to 32-kondygnacyjny wieżowiec liczący 127 m wysokości. Usytuowany jest w Mediolanie we Włoszech. Budynek został zaprojektowany przez włoskiego architekta i projektanta Gio Pontinego (1891 – 1979) oraz inżyniera i architekta Piera Luigi Nerviego (1891 – 1979).
Alison Nobbs i Sean Radford, australijski tandem architektoniczny pokazuje, że na antypodach brytyjska tradycja domu-twierdzy może być ciągle twórczo interpretowana. Przykład: Villa Glebe w Sydney, który jest nie tylko betonową fortecą, ale też designerskim cackiem.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.