Dom energooszczędny studia A8 Architektura
Modernistyczny postulat otwarcia domu na pejzaż przez dziesięciolecia wydawał się w Polsce niemożliwy do racjonalnego zastosowania. Klimat, nieco bardziej srogi niż ten, w którym funkcjonują południowe, nadmorskie wille skłaniał raczej do budownictwa wykorzystującego stosunkowo małe, tradycyjnie rozmieszczone otwory okienne. Na nic zdały się kampanie uczniów Le Corbusiera, z Juliuszem Żórawskim na czele, którzy chcieli wprowadzić w polskim budownictwie układy wstęgowe, przekształcić dom-dworek, lub dom-twierdzę w kompozycje otwartą na otaczający ją ogród, czy pejzaż miejski.
Dopiero współczesne rozwiązania techniczne i termoizolacyjne wydają się umożliwiać w Europie Środkowej stosowanie na szeroką skalę nowoczesnej koncepcji willowej. Mało tego, domy energooszczędne, co wydaje się naturalnym następstwem racjonalistycznej specyfiku przedsięwzięcia, zaczynają coraz częściej grać z poetyką architektury minimalizmu. Z rozwiązania ekonomicznego, przekształcają się w nową koncepcję zastosowania nowoczesnej estetyki. Projekt pracowni A8 Architektura kierowanej przez Piotra Lewandowskiego jest doskonałą ilustracją tego fenomenu.
Prosta, elegancka bryła budynku została zdominowana przez szerokie przeszklenie jednej z fasad. Mimo zaskakująco dużej powierzchni otwierającej dom na otoczenie, realizacja mieści się w standardzie energetycznym NF40. Zapotrzebowanie na energie użytkową do ogrzewania i wentylacji wynosi tylko 24,4 kWh/m² w skali roku. Niskie zapotrzebowanie na energię nie wiążę się już dzisiaj z koniecznością przeinwestowania w materiały. Dom energooszczędny ogrzewa się 3-5 razy taniej niż standardowy budynek, a buduje tylko do 5% drożej. Biorąc pod uwagę małe gabaryty domu (przy zachowaniu 144 metrów powierzchni!) i aktualne ceny okien termoizolacyjnych, takich jak te produkowane przez współpracujący z architektami Internorm, projekt wydaje się dostępny do realizacji na szeroką skalę.
Dom studia A8 Architektura, wykonany na konkurs ogłoszony przez „Muratora” jest idealnym pogodzeniem budownictwa energooszczędnego, z atrakcyjnym, nowoczesnym opracowaniem plastycznym. Co ważne, nowe rozwiązania techniczne nie burzą przejrzystej struktury budynku. Twórcy podkreślają, że taras zadaszony został okapem w taki sposób, aby promienie słoneczne wpadały do środka i dodatkowo ogrzewały wnętrze zimą, a latem zatrzymywały się przed linią okien, chroniąc je przed przegrzaniem. Energooszczędność nie jest więc bonusem doklejonym do nowoczesnej formy domu, ale raczej jego naturalnym aspektem.
Zdjęcia dzięki uprzejmości A8 Architektura
Pirelli Tower, nazywany także "Pirellone", to 32-kondygnacyjny wieżowiec liczący 127 m wysokości. Usytuowany jest w Mediolanie we Włoszech. Budynek został zaprojektowany przez włoskiego architekta i projektanta Gio Pontinego (1891 – 1979) oraz inżyniera i architekta Piera Luigi Nerviego (1891 – 1979).
Francja od kilku lat przeżywa muzealny boom. Otwarcie regionalnego oddziału Luwru w Lens, projekty filii Luwru w Dubaju, czy wreszcie gigantyczny MUCEM w Marsylii, to tylko te najbardziej znane przykłady. Do grona flagowych realizacji ma szansę dołączyć realizacja powstała dzięki współpracy katalońskiego RCR Arquitectes i duetu Francuzów: Passelac & Roques. Chodzi o muzeum poświęcone malarzowi Pierre’owi Soulages w Rodez, którego inaugurację zaplanowana na przyszły tydzień.
Kilka dni temu miała miejsce premiera polskiego wydania fundamentalnej antologii Charlesa Jencksa „Teorie i manifesty architektury współczesnej". Wydana po raz pierwszy w 1997 r. książka zbiera teksty teoretyków klasyków współczesnej architektury. W spisie treści znajdziemy m.in. nazwiska Petera Eisenmana, Franka Gehry, Roberta Ventury Cecila Balmonda i Daniela Libeskinda. Zanim zachęcimy jednak Państwa do udania się do księgarń, redakcja Architektu chciałaby zaproponować nieco łagodniejsze i na pewno mniej akademickie zderzenie ze współczesną myślą o architekturze. Zamiast podręcznikowego tomu o rozmiarach (i wadze) cegły, proponujemy na wiosenne popołudnia cztery książki wydane przez nieocenione Centrum Architektury. Nie tylko stanowić mogą one zachętę do pogłębiania wiedzy o budynkach, ale również stać się odskocznią od akademickiego dysput. Napisane zostały bowiem językiem niezwykle emocjonalnym, zaangażowanym i wolnym od akademickiej powagi. Mimo to są dzisiaj, tak dla badaczy, jak i praktyków architektury klasycznymi kluczami do rozumienia zjawisk współczesności.
Arseniusz Romanowicz, architekt stojący za projektem stołecznego Dworca Centralnego, miał po zakończeniu budowy powiedzieć, że dworzec „to właściwie wiata”, ale „wiata, z której jest szczególnie dumny”. Przyznać należy, że fałszywa skromność Romanowicza otwiera ciekawe zagadnienie. W oczach architekta wiata była czymś poślednim, gorszym, niezasługującym na miano wielkiej architektury. Dworzec jako udana artystycznie i funkcjonalnie wiata był w architekturze czymś unikatowym. Dzisiaj coraz częściej myślimy jednak o małej architekturze w autonomicznych kategoriach.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.