Elektroniczne arcydzieło: ARS ELECTRONICA CENTER LINZ
Kiedy w 1979 po raz pierwszy miał w Linz w Austrii festiwal Ars Electronica mieszkańcy zgodnie twierdzili, że jest to przedsięwzięcie ekscentryczne i nie pasuje do spokojnego charakteru miasta. Podczas gdy woda przelewała się w Dunaju, festiwal rósł jednak w siłę. Sztuki electro, animacje komputerowe i szeroko rozumiana kultura cyfrowa szybko wyszły z podziemia i już w 1987 festiwal miał charakter międzynarodowy i cieszył się dużym rozgłosem. Kwestią czasu była instytucjonalizacja i stworzenie osobnej siedziby.
Architektura to coś więcej niż ściany
Budynek Ars Electronica Center powstał w 2009 roku. Jest on jednak nie tylko gmachem, ale przede wszystkim żywym pomnikiem festiwalu. Niesamowitą fasadę budynku wykonała firma GIG FASSADENBAU GMBH, należąca do tego samego holdingu co świetnie znana polskim architektom marka Internorm. GIG przy wykorzystaniu nowoczesnych technologii stworzyli w Linz imponujący, jeden z największych w Europie, podświetlany ekran. Budynek Ars Electronica Center nie tyle otulony jest dlatego fasadą, ile znajduje się w dynamicznym, świetlnym kokonie.
Ars Electronica Center, nazywane również Muzeum Przyszłości, doskonale wpisało się w pejzaż architektoniczny miasta. Austriacy mają zresztą skłonność do eleganckiego łączenia starego z nowoczesnym. W Grazu, Kladenfurcie i Wiedniu architektura historyczna często ożywiana jest przez akcenty modernistyczne, w których wykorzystuje się technologie i triki świetlne.
Elektroniczny spektakl
W Linz wrażenie robi jednak przede wszystkim skala: na fasadzie zainstalowano ponad 40.000 diod. Zajęły one 5.200 m² fasady. Pół-przeźroczyste powierzchnie szklane są ożywiane przez podświetlane wnęki. Inżynierowie postarali się o możliwość zmieniania kolorystyki świateł, regulację jego intensywności i last, but not least mieszanie barw. Dzięki temu Linz i Dunaj mogą lśnić w efektownym zestawie kolorów.
Co kryje się za elektroniczną fasadą? W gmachu stworzono 3000 m² powierzchni wystawienniczej. Na niej znajdują się edukacyjne ekspozycje związane z technologiami cyfrowymi i punktami styku sztuki, technologii i społeczeństwa.
architekt: Treusch Architektura ZT GmbH
fotografie: GIG FASSADENBAU GMBH
Jeśli nazwisko Richarda Pare nie wydaje się brzmieć Państwu znajomo, nie ma w tym niczego dziwnego. Mało kto czyta przecież stopki redakcyjne w albumach i podręcznikach historii architektury. Tymczasem Richard Pare od kilkudziesięciu już lat pozostaje jednym z najważniejszych fotografów architektury i to jego oczyma (albo raczej „jego obiektywem”) patrzymy dziś na klasyków modernizmu.
Tradycja budowania przez studentów szkół architektonicznych tymczasowych pawilonów zdobiących teren kampusu, choć rdzennie amerykańska, od kilku lat znajduje płodny grunt również w Europie. Pawilony to nie tylko możliwość zrealizowania własnego projektu, ale przede wszystkim laboratorium form artystycznych i poligon wdrażania unikalnych technologicznych rozwiązań. Oczywiście pawilony to również rodzaj architektonicznego kaprysu i nie każdą uczelnię stać na wygospodarowanie stosownego budżetu. Uniwersytet w Stuttgarcie nie należy jednak do najbiedniejszych.
Przy ulicy Mostowej w Bydgoszczy przez długi czas rodziła się koncepcja nowej zabudowy. Stojący w tym miejscu od 60 lat pawilon Kaskada pod koniec 2011 roku został zburzony. Pierwotna koncepcja projektu pracowni Bulanda i Mucha zakładała uzupełnienie zabudowy, niemniej jednak nie doczekała się swojej realizacji. Na budowę nowej wizji, przygotowanej przez Macieja Gajownika i Szymona Muszyńskiego z biura GM Architekci inwestor otrzymał pozwolenie.
Adam Wierciński – absolwent Wydziału Architektury i Wzornictwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu tak definiuje swój projekt:
„Założeniem autorskim jest projekt budynku mieszkalnego dla studentów, który łączy w sobie funkcje socjalne i prywatne”.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.