Żyjące Laboratorium: Le Corbusier/Mielnikow
Jeśli nazwisko Richarda Pare nie wydaje się brzmieć Państwu znajomo, nie ma w tym niczego dziwnego. Mało kto czyta przecież stopki redakcyjne w albumach i podręcznikach historii architektury. Tymczasem Richard Pare od kilkudziesięciu już lat pozostaje jednym z najważniejszych fotografów architektury i to jego oczyma (albo raczej „jego obiektywem”) patrzymy dziś na klasyków modernizmu.
Wschód i Zachód
W londyńskiej PM Gallery można będzie przez całą wiosnę oglądać wystawę prac fotografa prezentującą wąski, ale szczególnie reprezentatywny ułamek jego twórczości: klisze przedstawiające budynki zaprojektowane przez wielkiego Le Corbusiera i realizacje giganta rosyjskiej awangardy, Konstantego Mielnikowa. Wybór tematu, którego dokonali kuratorzy jest nieprzypadkowy. Pare jest jednym z nielicznych obcych fotografów zafascynowanych budownictwem Związku Radzieckiego. Ramowy duet: Le Corbusier-Mielnikow jest więc nie tylko rehabilitacją tego ostatniego (znanego na Zachodzie co najmniej słabo). Chodzi raczej o pokazanie pewnej wspólnoty wyobraźni artystycznej i wywiedzenie wspólnej dla całej Europy genezy modernizmu.
Symboliczny Realizm
Tytuł wystawy: „Żyjące Laboratorium” odwołuje się do przestrzennego funkcjonowania architektury. Fotografie pokazują coś więcej niż „wizualizacje” budynków. Fotograf wydobywa załamania światła, faktury, światłocień – wszystko co czego nie da się zawrzeć w klasycznym projekcie, czy przekroju bryły. W kadr wdziera się, często jakby mimochodem, pejzaż, warunki atmosferyczne, światło konkretnej pory dnia, czy klimat pory roku. Choć rzadko na fotografiach widać ludzi, Pare często utrwala ich obecność wyrażoną poprzez drobne, symboliczne ingerencje: dostawienie do ścian krzeseł, donic z kwiatami, koszy na śmieci… Pare wykorzystuje w swoim warsztacie szeroki wachlarz rozwiązań technicznych, łączy obraz powstały na tradycyjnej kliszy fotograficznej z obrazem cyfrowym.
Fotografie: ©Richard Pare
Living Laboratory: Richard Pare on Le Corbusier and Konstantin Melnikov
21 March — 11 May 2014
PM Gallery and House, Londyn
Instalacja zlokalizowana w porcie nad la Grande Motte we Francji, została przygotowana w ramach tegorocznego Festival des Architectures Vivies. Zainspirowani słowami Oscara Niemeyera o pięknie kobiecego ciała, architekci Marion Moustley oraz Alexandre Arcens, stworzyli artystyczną, sensualną instalację nad powierzchnią wody.
Kilka miesięcy temu Sir Norman Foster przedstawił projekt SkyCycle (zakładał on zbudowanie w Londynie ścieżek rowerowych i szlaków pieszej komunikacji ponad liniami kolejowymi i trasami szybkiego ruchu) jedni wzięli go za utopijny, drudzy – za proroczy. Podzielenie głosów krytyki w przypadku Fostera dziwi tym mocniej, że premiera koncepcji spięcia Santiago gigantyczną rowerową ścieżką, którą przedstawiło w tym tygodniu studio Elemental spotkało się tylko z aplauzem. Czemu Foster musiał tłumaczyć się ze swoich ekologicznych pomysłów, a Elemental przyjmowany jest ciepło już od progu?
Kobiety i architektura? Z perspektywy 8 marca roku 2014 nie wydaje się to zestawienie szokujące. Zaha Hahid, irańsko—brytyjska gwiazda sztuki współczesnej, zdaje się zamykać dyskusje o szansach kobiet na odniesienie sukcesu w wydawałoby się mocno zmaskulinizowanym świecie budownictwa. Nie zawsze jednak tak było. Z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet Architectu proponuje krótki przegląd obecności kobiet w historii architektury.
O wyglądzie zewnętrznym domu decyduje wiele czynników. Kolor ścian czy kształt dachu to tylko jedne z kilku kluczowych elementów, które postrzegane są przez zwykłych użytkowników. Mając to na uwadze warto poznać kilka wskazówek, dzięki którym budynek spełni nasze oczekiwania, a przy tym idealnie wkomponuje się w otoczenie.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.