Żyjące Laboratorium: Le Corbusier/Mielnikow
Jeśli nazwisko Richarda Pare nie wydaje się brzmieć Państwu znajomo, nie ma w tym niczego dziwnego. Mało kto czyta przecież stopki redakcyjne w albumach i podręcznikach historii architektury. Tymczasem Richard Pare od kilkudziesięciu już lat pozostaje jednym z najważniejszych fotografów architektury i to jego oczyma (albo raczej „jego obiektywem”) patrzymy dziś na klasyków modernizmu.
Wschód i Zachód
W londyńskiej PM Gallery można będzie przez całą wiosnę oglądać wystawę prac fotografa prezentującą wąski, ale szczególnie reprezentatywny ułamek jego twórczości: klisze przedstawiające budynki zaprojektowane przez wielkiego Le Corbusiera i realizacje giganta rosyjskiej awangardy, Konstantego Mielnikowa. Wybór tematu, którego dokonali kuratorzy jest nieprzypadkowy. Pare jest jednym z nielicznych obcych fotografów zafascynowanych budownictwem Związku Radzieckiego. Ramowy duet: Le Corbusier-Mielnikow jest więc nie tylko rehabilitacją tego ostatniego (znanego na Zachodzie co najmniej słabo). Chodzi raczej o pokazanie pewnej wspólnoty wyobraźni artystycznej i wywiedzenie wspólnej dla całej Europy genezy modernizmu.
Symboliczny Realizm
Tytuł wystawy: „Żyjące Laboratorium” odwołuje się do przestrzennego funkcjonowania architektury. Fotografie pokazują coś więcej niż „wizualizacje” budynków. Fotograf wydobywa załamania światła, faktury, światłocień – wszystko co czego nie da się zawrzeć w klasycznym projekcie, czy przekroju bryły. W kadr wdziera się, często jakby mimochodem, pejzaż, warunki atmosferyczne, światło konkretnej pory dnia, czy klimat pory roku. Choć rzadko na fotografiach widać ludzi, Pare często utrwala ich obecność wyrażoną poprzez drobne, symboliczne ingerencje: dostawienie do ścian krzeseł, donic z kwiatami, koszy na śmieci… Pare wykorzystuje w swoim warsztacie szeroki wachlarz rozwiązań technicznych, łączy obraz powstały na tradycyjnej kliszy fotograficznej z obrazem cyfrowym.
Fotografie: ©Richard Pare
Living Laboratory: Richard Pare on Le Corbusier and Konstantin Melnikov
21 March — 11 May 2014
PM Gallery and House, Londyn
Kiedy na początku zeszłego roku oddano do użytku Lofty Platinium przy ul. Inowrocławskiej we Wrocławiu, wiadomo już było że jest to początek małej rewolucji. W czasie wydawania kluczy do lokali dawnej destylarni braci Wolf, we Wrocławiu trwały już prace nad kolejnymi realizacjami.
Każdy, komu wpadnie w ręce architektoniczny magazyn zwraca uwagę na charakterystyczną, nietypową dla klasycznej prasy formę okładki. Polskie media branżowe (z „Architekturą” na czele) proponują zazwyczaj swoim czytelnikom eleganckie fotografie modernistycznych gmachów. Periodyki bardziej wyspecjalizowane, jak kwartalnik "RZUT", oferują nam zazwyczaj motywy mocno artystyczne i grające z konwencją warsztatu projektanta. Na łamach Architektu chcielibyśmy zaproponować dzisiaj chwilę wytchnienia od okładkowej wojny współczesnej prasy. Za balsam na skołatane nerwy i zmęczone oczy fanów architektury niech posłuży zespół awangardowych okładek architektonicznego klasyka, miesięcznika „Budowanie Moskwy”.
Chociaż dzisiaj Hashima przypomina raczej opustoszałe miasto duchów z filmu grozy, jeszcze czterdzieści lat temu tętniła życiem i była najgęściej zaludnionym z miast na ziemi. W latach ’60 mieszkały tu 5259 osoby. Niewiele? Trzeba pamiętać, że wymiary wyspy to 480 m długości na 160 m szerokości…!
Konkursy architektoniczne często bywają okazją do poznania rozmaitych projektów i pracowni, które je wykonują. Zazwyczaj uwaga skupia się na projekcie zwycięskim, rzadziej na tym, który wybrany nie został. Jednak czasem pojawia się projekt tak oryginalny, że mówi o nim cały świat. Dokładnie tak jak aktualnie.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.