Kampus Apple z lotu ptaka

Toruńska Hala Sportowo-Widowiskowa została nagrodzona przez Klub Sportowa Polska. Prestiżowy tytuł najlepszego obiektu o przeznaczeniu sportowym przyznawany jest przez Budowniczych Polskiego Sportu od piętnastu lat.

8 maja po raz dziesiąty przyznano międzynarodowe nagrody architektoniczne Brick Award. W tej edycji konkursu, premiującego najlepsze realizacje, do budowy których wykorzystano ceramikę budowlaną, nominowano ponad 300 budynków z 26 krajów. W ścisłym gronie 50 finalistów znalazły się dwa polskie projekty: budynek mieszkalny przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu autorstwa Biura Projektów Lewicki Łatak oraz Muzeum Armii Krajowej w Krakowie, zrewitalizowane przez biuro AiR Jurkowscy-Architekci. Międzynarodowe jury, w którym zasiadła prof. Ewa Kuryłowicz, wyłoniło zwycięzców w pięciu kategoriach, zaś organizator konkursu, austriacka firma Wienerberger, przyznał dwie nagrody specjalne dla budynków zbudowanych z materiałów producenta.

Kilka dni temu miała miejsce premiera polskiego wydania fundamentalnej antologii Charlesa Jencksa „Teorie i manifesty architektury współczesnej". Wydana po raz pierwszy w 1997 r. książka zbiera teksty teoretyków klasyków współczesnej architektury. W spisie treści znajdziemy m.in. nazwiska Petera Eisenmana, Franka Gehry, Roberta Ventury Cecila Balmonda i Daniela Libeskinda. Zanim zachęcimy jednak Państwa do udania się do księgarń, redakcja Architektu chciałaby zaproponować nieco łagodniejsze i na pewno mniej akademickie zderzenie ze współczesną myślą o architekturze. Zamiast podręcznikowego tomu o rozmiarach (i wadze) cegły, proponujemy na wiosenne popołudnia cztery książki wydane przez nieocenione Centrum Architektury. Nie tylko stanowić mogą one zachętę do pogłębiania wiedzy o budynkach, ale również stać się odskocznią od akademickiego dysput. Napisane zostały bowiem językiem niezwykle emocjonalnym, zaangażowanym i wolnym od akademickiej powagi. Mimo to są dzisiaj, tak dla badaczy, jak i praktyków architektury klasycznymi kluczami do rozumienia zjawisk współczesności.

Czy hala produkcyjna musi straszyć szarym barakiem? Nie musi. Tym bardziej jeśli połączona jest z zespołem nowoczesnych laboratoriów, a znajduje się w południowej Hiszpanii. Projekt Centrum Rozwoju w Granadzie wyszedł z pracowni absolwenta madryckiej politechniki Ramóna Fernández-Alonsa i chociaż ma znikome szanse, aby trafić kiedyś do podręczników historii architektury, wydaje się realizacją reprezentatywną dla hiszpańskiego budownictwa lat 2000.