Muzeum Rewolucji Kulturalnej w Dayi (Chiny)
Muzeum Rewolucji Kulturalnej, a raczej specyficzny kontekst, który je otacza, mogłoby śmiało służyć za jedną z ikon sprzeczności współczesnych Chin. Gmach, w którym mieści się wystawa propagująca idylliczny obraz tryumfu maoizmu i przemian z końca lat ’60, mieści się bowiem w centrum dzielnicy butików i usług przeznaczonych dla nowego mieszczaństwa. I chociaż stojące za przedsięwzięciem lokalne władze miasta Dayi, w prowincji Sichuan, podkreślają, że chodziło o zaznaczenie zależności między kulturą, a gospodarką, trudno nie dopatrywać się w zestawieniu muzeum z przestrzenią handlu deklaracji politycznej.
Muzeum Rewolucji Kulturalnej w Dayi (Chiny), jakikolwiek nie byłby jednak kontekst dla architektury, wydaje się, że twórcy gmachu, Jiakun Architects kierowani przez Liu Jiakun stworzyli obiekt niezależny od obowiązujących na prowincji standardów. Muzeum nie było programowane, tak jak realizacje z czasów Igrzysk w Pekinie, na zachodniego widza. Mimo to wydaje się reprezentować architekturę na światowym poziomie.
Architekci, nie dość, ze stworzyli ciekawy artystycznie gmach, to jeszcze umieścili w nim szereg emocjonalnych pułapek. Wejście do muzeum z przestrzeni ruchliwej ulicy wywołuje wrażenie silnego kontrastu. Zewnętrzny chaos i bieganina umiejętnie wygłuszono, tak jak ma to miejsce w orientalnych świątyniach, przez ciche korytarze i przestrzenne wnętrza budynku.
Muzeum zajmuje prawie 4 tysiące metrów kwadratowych. Do tego dochodzi 2 tysiące metrów wewnętrznego placu i bulwaru wciągniętego w kompleks. Inżynieryjne rozwiązania są proste: użyto żel-betonowych kolumn i betonowych kurtyn. Kilka ze ścian obłożono ceglaną okładziną przywołującą lokalną tradycję budowlaną.
© fotografie: Bi Kejian, Iwan Baan
Zjednoczone Emiraty Arabskie od przeszło czterech dekad są najprężniej rozwijającym się państwem w Zatoce Perskiej. Niebotyczne środki finansowe jakimi dysponują Emiratczycy pozwoliły im zainwestować w rozwój niemalże wszystkich gałęzi gospodarki. Doskonałym przykładem ilustrującym ten wypływający z bogatych złóż ropy przepych jest Mall of the Emirates.
Czy dom studencki musi kojarzyć się z podłogą z linoleum, parapetami z lastryko i gierkowską meblościanką ? Na pewno nie we francuskim Grenoble. Akademik z Cité Galilée stworzony przez studio Hérault Arnod to jednak nie tylko nowoczesne materiały, których tak głodni są polscy studenci korzystający z uczelnianej oferty kwaterunkowej, ale również niepowtarzalny design.
Jedna z ikon dwudziestowiecznej inżynierii, Wieża Szukowa, już niebawem może zniknąć z pejzażu Moskwy. W lutym zapadła na centralnym szczeblu decyzja o rozbiórce prawie stuletniej metalowej konstrukcji. I chociaż Moskwiczanie niespecjalnie przejęli się zapowiedzią architektonicznych zmian, zawrzało na szczeblu międzynarodowym. W komitecie obrony Wieży Szukowa stoją nie tylko ludzie ze świata sztuki (żeby wymienić tu tylko dyrektora londyńskiej Tate sir Nicholasa Serotę i historyka Jean-Louis Cohena), ale i praktycy architektury: Norman Foster, Rem Koolhaas, Guy Nordenson czy Leslie E. Robertson.
Rozpoczęto już pracę nad nowoczesnym obiektem, który ma służyć przede wszystkim żeglarzom oraz pełnić funkcje publiczne. Ma on powstać przy nabrzeżu Beniowskiego. Jest to element programu Polskiego Związku Żeglarskiego, wspieranego przez władze miasta. Obiekt ma zostać zbudowany do roku 2016. Oprócz samego portu w skład kompleksu mają wchodzić hotele, restauracje oraz centra handlowe. Dostępne będą także pomieszczenia umożliwiające funkcjonowanie klubom żeglarskim. Cały kompleks ma być jednym z najnowocześniejszych tego typu w Polsce.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.