Renowacja łącząca stare i nowe akcenty budynku

Marsylia, która w ciągu dwudziestu pięciu wieków swojego istnienia rozrosła się zajmując ponad trzydziesto-kilometrowa linię wybrzeża Morza Śródziemnego od kilku lat stara się przedefiniować własną tożsamość. Powojenne, burzliwe losy przemian architektonicznych miasta to nie tylko ikoniczna Jednostka Mieszkaniowa Le Corbusiera, czy narodziny jednego z najbardziej problematycznych blokowisk Europy w Quartier Nord, ale również poszukiwanie i re-definiowanie nowego centrum miasta. Bliskość morza, górski, wapienny pejzaż miasta i jego greckie korzenie sprawiły, że od kiedy na początku lat 2000 zaczęło mówić się o rewitalizacji starego portu, postulowano możliwość stworzenia tam Agory, nawiązującej do antycznych publicznych centrów życia społecznego.

Jednym z najważniejszych mitów nowoczesnego, wielkiego miasta jest flâneur, nieśpieszny spacerowicz, który snuje się bez celu po ulicach metropolii. Zwieszona głowa, smutne myśli, leniwy krok – trudno o bardziej melancholijny obrazek. Jak ożywić ponurego wędrowca? Londyńczyków już od kilku lat to architektura przekonuje, że nie warto gapić się w chodnik!

Tradycja budowania przez studentów szkół architektonicznych tymczasowych pawilonów zdobiących teren kampusu, choć rdzennie amerykańska, od kilku lat znajduje płodny grunt również w Europie. Pawilony to nie tylko możliwość zrealizowania własnego projektu, ale przede wszystkim laboratorium form artystycznych i poligon wdrażania unikalnych technologicznych rozwiązań. Oczywiście pawilony to również rodzaj architektonicznego kaprysu i nie każdą uczelnię stać na wygospodarowanie stosownego budżetu. Uniwersytet w Stuttgarcie nie należy jednak do najbiedniejszych.

Adam Wierciński – absolwent Wydziału Architektury i Wzornictwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu tak definiuje swój projekt:

„Założeniem autorskim jest projekt budynku mieszkalnego dla studentów, który łączy w sobie funkcje socjalne i prywatne”.