Syberyjskie wille Iwana Ropeta
Tegoroczne weneckie Biennale ma dotyczyć relacji pomiędzy ponadnarodową nowoczesnością a tradycjami regionalnymi. Temat, stanowiący już od kilku lat oś debaty środowisk architektonicznych wydaje się mieć tradycję tak starą, tak kategoria architektury narodowej i stylów narodowych. Pytania: czy należy konserwować formy lokalne, czy trzeba jednak iść do przodu, nie oglądając się za siebie, nie są niczym nowym. Twórców żyjący pod koniec XIX wieku nękały podobne dylematy.
Z całą mocną dały one o sobie znać w carskiej Rosji, gdzie styl lokalny rozwinął się bardzo szybko. Nawiązania do drewnianej architektury z XVI – XVII wieku, przesadna, koronkowa dekoracyjność, wykorzystanie wieżyczek, belkowanych sufitów, rzeźbionych okiennic i kolumn, słowem : folklorystyczny rozmach, zdominowały rynek budowniczy w błyskawicznym tempie. Styl nawiązujący do motywów lokalnych i rozwijający je w kierunku bajkowych fantazji znalazł szeroki krąg wielbicieli w miastach całego Imperium.
Architekt-Etnograf-Wizjoner
Jedną z gwiazd rosyjskiego świata architektury był wtedy Iwan Ropet, którego kilkanaście unikatowych rysunków dzisiaj prezentujemy. Ropet za życia zbierający najbardziej prestiżowe zamówienia na gmachy publiczne, ambasady i wille syberyjskich nuworyszy dziś jest nieco zapomniany. Ocena historii jest o tyle niesłuszna, że był on jednym z twórców stylu rosyjskiego, który trwale odcisnął się w różnych częściach Europy, w Polsce inspirując m.in. styl zakopiański i świdermajer.
Iwan Pawłowicz Ropet (1845-1908) w swojej pracy łączył warsztat architekta ze specyficzną etnografią. Oprócz klasycznych pomocy projektowych w jego studio można było znaleźć setki odrysów drewnianych detali architektury ludowej i planów wiejskich chat. Z czasem Ropet zdecydował się nie ograniczać tylko do projektowania, ale zająć się również popularyzacją i wydawaniem wzorników architektonicznych. Seria albumów wydana w latach ’70 zawierała rysunki i projekty łączące etnograficzną dokumentację, z nową, romantyczną wizją rosyjskiego ducha.
Ropet zdobył międzynarodowy rozgłos. Jego pawilony okazały się wielkimi wydarzeniami na wystawach w Paryżu i Chicago. W rodzinnej Rosji uchodził za wskrzesiciela rodzimej sztuki. „Rodzimość” architektury Ropeta nie ograniczała się jednak tylko do naśladowania i wierności tradycji. Drewniane wille to raczej fantazyjna stylizacja powstała na kanwie tradycyjnej poetyki, a nie jej mechaniczne odtworzenie.
Muzeum Friedera Burda w niemieckim Baden Baden to nowoczesny budynek malowniczo powiązany z otaczającym go ogrodem. Przyjazny dla spacerowicza i atrakcyjny wizualnie stał od razu po inauguracji jedną z modernistycznych ikon miasta. Nie dość, że przez swoje osadzenie w zieleni muzeum nawiązuje do miejscowego Staatliche Kunsthalle, to jeszcze zaprojektowane zostało przez Richarda Meiera, jedną z gwiazd amerykańskiej architektury i laureata Pritzkera.
Ścisłe centrum Warszawy, okolice Dworca Centralnego, ulica Jana Pawła II – jedna z głównych arterii miasta. To położenie zdeterminowało zabudowę: reprezentacyjną, będąca wizytówką miasta, jednak również przemijającą.
Nominacja do nagrody im. Miesa van der Rohe w 2013 to tylko jedno z szeregu prestiżowych wyróżnień, które uzyskało Centrum Kształcenia Nauczycieli z Granady. Autorzy projektu ze studia Ramóna Fernández-Alonso mogą śmiało pękać z dumy. Statuetki idą bowiem w parze z manifestowanym przez użytkowników i mieszkańców miasta zadowoleniem.
Podalpejskie Saint Jean de Moirans cieszy się, jak wiele miejscowości w okolicach francuskiego Grenoble, nowoczesną architekturą idealnie skomponowaną z górskim pejzażem. Tak z narciarskich stoków, jak i z trasy szybkiego ruchu łączącej Grenoble z Lyonem zobaczyć można elegancko wygiętą skorupę gmachu Rossignol (fr. słowik). Za realizację odpowiedzialne jest lokalne studio Herault Arnod Architectes.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.