Waldspirale to niewątpliwie jeden z najoryginalniejszych budynków mieszkalnych usytuowanych na Starym Kontynencie. Niektórzy widzą w nim fantasmagoryczny obiekt wycięty wprost z kreskówek Disneya, inni, spiralny obszar leśny, który niespodziewanie wyrósł w Darmstadt, mieście będącym kolebką niemieckiej secesji.
Dzieło życia
Waldspirale po niespełna 2 latach prac został ukończony w 2000 roku. Budową konstrukcji zajęła się niemiecka firma Bauverein Darmstadt. Budynek został zaprojektowany przez Friedensreicha Hundertwassera. Przez wielu krytyków sztuki to właśnie Waldspirale uważany jest za szczytowe osiągnięcie tego austriackiego artysty oraz architekta, który na przestrzeni lat wypracował charakterystyczny i niepodrabialny styl. Hundertwasser manifestował swój światopogląd nie tylko poprzez projekty budynków, ale również przez różnorodne prace plastyczne, działania na rzecz środowiska naturalnego, niepowtarzalne wzory ubrań, flag czy znaczków pocztowych.
Jego prace charakteryzowały się rezygnacją z wykorzystania linii prostych oraz symetrii na rzecz kształtów nieregularnych. Hundertwasser korzystał również z palety ostrych i wyrazistych barw oraz szerokiego wachlarza motywów nawiązujących do baroku. Jednak jego ulubionym zabiegiem, widocznym przede wszystkim w pracach architektonicznych, było wykorzystanie na niespotykaną wręcz skalę form organicznych oraz biomorficznych.
Życie pod zielonym dachem
W Waldspirale, wszystkie te cechy łączą się, tworząc obiekt wręcz oszałamiający. Nazwa Waldspirale, czyli „spirala leśna” w pełni odzwierciedla filozofię austriackiego wizjonera, gdyż podstawowy plan tego budynku oparty jest na wznoszącej się spirali, zaś jego dach pokryty jest roślinnością, w pełni realizując koncepcję Green roof. Apartamentowiec znajduje się w dzielnicy w Bürgerparkviertel w Darmstadt. Mieści 105 przestronnych mieszkań oraz pokaźny garaż. Na wewnętrznym dziedzińcu znajduje się plac zabaw dla dzieci mieszkańców i małe sztuczne jezioro. W najwyższym punkcie budynek uwieńczony jest dwunastopiętrową wieżą o wysokości 41 m. Elewacje Waldspirale zostały zaprojektowane przez Hundertwassera jako alegoria odkładających się na przestrzeni tysiącleci warstw Ziemi. Odważna i mocno skontrastowana kolorystyka budynku ma również nawiązywać do piękna niebieskiego globu.
Na szczególną uwagę zasługują unikatowe okna zainstalowane w apartamentowcu. Jest ich ponad 1000, a każde z nich posiada niepowtarzalną formę, tworząc dynamiczną szklaną mozaikę, którą można podziwiać na poniższym filmie.
Sagrada Familia w Barcelonie to monumentalny kościół zaprojektowany przez samego Antonio Gaudiego. Mimo że budowa trwa od 1882 roku, to jeszcze do tej pory ten jeden ze współczesnych cudów architektury jest nieukończony. Sam Gaudi nigdy nie zdoła ujrzeć swojego dzieła, gdyż zmarł w 1926 roku.
Zastanawiasz się czego jeszcze nie wiesz o Sagrada Familia? Przedstawiamy 5 ciekawostek o tej ogromnej budowli znajdującej się w samym sercu Barcelony.
Perła architektury dawnej, zabytek wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO: meczet-katedra w Kordobie od tygodni jest sercem kontrowersji w Hiszpanii. Zaczęło się od regionalnych porachunków. Skargę oskarżającą Kościół o manipulowanie historią obiektu podpisało 150 tysięcy osób (w tym słynny architekt, Norman Foster). Ponad 80 tysięcy mieszkańców Andaluzji podpisało z kolei petycję, by budynek stał się w trybie pilnym własnością publiczną pod jurysdykcją Regionu. Spór lokalnego samorządu z hierarchami Kościoła szybko stał się pożywką dla ogólnokrajowych mediów.
Europejska Nagroda dla Publicznej Przestrzeni Miejskiej (European Prize for Urban Public Space), chociaż jest dopiero kilkuletnią inicjatywą, już zdążyła wypracować sobie solidną pozycję i prestiż. Nie chodzi tu zresztą tylko o to, że za wyróżnieniem stoi mocne lobby Barcelońskiego Centrum Kultury Współczesnej, a projekt wspiera kilka ważnych nazwisk z europejskiego świata architektury.
Społeczne konteksty architektury wydają się wychodzić ostatnio na plan pierwszy. Burza po kilku niefortunnych wypowiedziach Zahy Hahid i Nagroda Pritzkera dla Shigeru Bana to tylko wierzchołek góry lodowej. Po latach, w których myślenie o architekturze zostało zdominowane przez „wizytówkowe” projekty wieżowców i muzeów do łask wraca architektura zakrojona na masy (niekoniecznie te operujące kapitałem). Budownictwo socjalne zdobywa sobie w krytyce architektonicznej coraz mocniejszą pozycję. Sytuacji, z którą mamy obecnie do czynienia nie sposób nie porównać z boomem lat ’20 XX wieku, kiedy architekci zaczęli proponować awangardowe projekty osiedli robotniczych, czy nawet, jak miało to miejsce w np. w czeskim Zlinie, kompleksy całych miast.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub
nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.
comments powered by Disqus
Newsletter Architectu
Otrzymuj informację o nowych wpisach, produktach, wywiadach.
Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.