Warszawska Rotunda idzie pod skalpel!
Jakie zmiany czekają centrum stolicy w zbliżających się latach? Oprócz kłopotliwej i nadal dyskutowanej realizacji nowego gmachu Muzeum Sztuki Nowoczesnej, okolice Placu Defilad czeka niebawem historyczny lifting. Warszawska Rotunda idzie pod skalpel!
Po serii konsultacji społecznych i konkursie architektonicznym przeprowadzonym pod koniec 2013 roku, trwają rozmowy PKO ze zwycięską pracownią z Krakowa. Jury jednogłośnie stwierdziło, że zespół architektoniczny Bartłomieja Gowina i Krzysztofa Siuty pokonał swoją koncepcją rewitalizacji budynku pozostałych rywali.
Organizatorzy zauważają: "Praca oryginalnie rozwiązuje oświetlenie placu przez system „świetlnego sufitu”, wprowadzający kameralną skalę wnętrza urbanistycznego, nawiązując do dawnej wysokości wiat w pasażu Wiecha. Funkcje bankowe w zrewitalizowanym budynku Rotundy będą zlokalizowane na parterze i w podziemiu. Funkcję przestrzeni publicznej w Rotundzie będzie pełnił „Salon Miejski”, obejmujący całe pierwsze piętro budynku. Dzięki temu na ponad 500m2 powstanie przestrzeń umożliwiająca realizację zgłoszonych przez mieszkańców Warszawy w trakcie konsultacji społecznych pomysłów, takich jak m.in.: multimedialnego punktu informacji o wydarzeniach kulturalnych, miejsca odpoczynku-spotkań, galerii sztuki oraz kawiarni.
Najistotniejszym aspektem nowego projektu wydaje się jednak zrezygnowanie z przyciemnianego szkła zainstalowanego na Rotundzie w czasie odbudowy po wybuchu gazu w lutym 1979. Projekt rewitalizacji zaproponowany przez Siutę i Gowina oddaje Czapce Generalskiej jej historyczny charakter: lekkość i otwarcie na miasto. Kilka lat temu deweloperzy borykając się z problemem niszczejącego w Alejach Jerozolimskich Pawilonu Chemii, nie zdecydowali się na zachowanie prześwitowego charakteru realizacji i zastąpili ją monumentalnym, ale utrzymanym w czerniach Domem Handlowym Witkac. Nowa Rotunda szanująca świetlistą specyfikę budynku Zbigniewa Karpińskiego z lat sześćdziesiątych wydaje się być jaskółką zapowiadającą wiosnę w polskim stosunku do peerelowskiego modernizmu.
Rozpatrując twórczość czterech wielkich jeźdźców modernizmu: Waltera Gropiusa, Miesa van der Rohe, Le Corbusiera oraz Franka Lloyda Wrighta, nie należy zapominać o dziełach fińskiego architekta i projektanta form przemysłowych Alvara Aalto. Jego humanistyczne spojrzenie na architekturę odcisnęło piętno na wielu współczesnych architektach i na trwałe zapisało się w świadomości Europejczyków. Jedną z kanonicznych konstrukcji Aalto jest niewątpliwie Finlandia Talo.
Ten jeden z największych meczetów świata, położony w stolicy Zjednoczonych Emiratów Arabskich – Abu Zabi olśniewa przepychem formy oraz bogactwem detali.
Cel konkursu jest prosty i wszystkim zainteresowanym znany. Rywalizacja odbywa się w dwóch kategoriach, zawierających właściwie cztery elementy:
Każdy, komu wpadnie w ręce architektoniczny magazyn zwraca uwagę na charakterystyczną, nietypową dla klasycznej prasy formę okładki. Polskie media branżowe (z „Architekturą” na czele) proponują zazwyczaj swoim czytelnikom eleganckie fotografie modernistycznych gmachów. Periodyki bardziej wyspecjalizowane, jak kwartalnik "RZUT", oferują nam zazwyczaj motywy mocno artystyczne i grające z konwencją warsztatu projektanta. Na łamach Architektu chcielibyśmy zaproponować dzisiaj chwilę wytchnienia od okładkowej wojny współczesnej prasy. Za balsam na skołatane nerwy i zmęczone oczy fanów architektury niech posłuży zespół awangardowych okładek architektonicznego klasyka, miesięcznika „Budowanie Moskwy”.
Komentarze
Architectu moderuje komentarze do ułatwiania świadomej, merytorycznej, cywilnej rozmowy. Obraźliwe, bluźniercze, autopromocyjne, wprowadzające w błąd, niespójne lub nietypowe komentarze zostaną odrzucone. Moderatorzy pracują w godzinach pracy i akceptują tylko komentarze napisane w języku polskim.