Czy stawianie designerskich pawilonów na ośnieżonych zboczach ma sens? Według pomysłodawczyni projektu „Śniegu Kultury”, Isabelle de Beaufort, zdecydowanie tak. Rodziny i znajomych artystki nie zdziwił zapewne nonszalancki pomysł. Przez kilkanaście lat de Beaufort zajmowała się bowiem tworzeniem gigantycznych zielonych labiryntów w Alzacji…
Taki już chyba los historii polskiej architektury nowoczesnej, że opisywać ją będzie trzeba opierając się na fotografiach efemerycznych realizacji, albo na projektach budynków nigdy niezrealizowanych. Po Oskarze Hansenie i Jerzym Sołtanie, jednych z najwybitniejszych architektów ubiegłego stulecia, pozostały raczej sterty genialnych projektów, niż ikoniczne realizacje. Podobnie po głośnym artdecowskim pawilonie na paryską wystawę wzornictwa z 1925, dysponujemy tylko plikiem archiwalnych zdjęć.
Od kiedy Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska w 2013 roku uruchomił program dopłat dla nowego budownictwa o zredukowanym zapotrzebowaniu na energię, domy pasywne zyskały realną szansę pobicia polskiego rynku budowniczego. Nie chodzi tu zresztą o same dopłaty. Nawet bez pomocy rządu koszty przyjaznego dla środowiska budownictwa będą z czasem spadać. Dziś w Polsce koszt budowy domu pasywnego to od 8 do 15 procent więcej niż budowa w starym stylu. W Niemczech, gdzie domy pasywne wyszły już z fazy raczkowania, koszty dodatkowe to jedynie 3-8 procent. Rosnąca powszechność i postęp technologiczny przesunęły hasło „dom pasywny” z pola innowacyjnej ciekawostki ku ogólnodostępnej perspektywie.
Zainaugurowany w 2003 roku projekt Die Baupiloten jest wspólną inicjatywą studia architektonicznego Susanne Hofmann i Berlińskiego Uniwersytetu Technologicznego. Na portfolio przedsięwzięcia składają się głównie projekty budynków mieszkalnych i realizacje związane z sektorem edukacji i kultury. Ukierunkowanie na pozornie najbardziej maszynowy sektor, mało ma na szczęście wspólnego z taśmową produkcją projektów. Twórcy Die Baupiloten zaznaczają, że starają się łączyć praktykę z eksperymentami inżynierskimi, a w projektach brać pod uwagę ich uwarunkowania społeczne i ekologiczne.
Modernistyczny postulat otwarcia domu na pejzaż przez dziesięciolecia wydawał się w Polsce niemożliwy do racjonalnego zastosowania. Klimat, nieco bardziej srogi niż ten, w którym funkcjonują południowe, nadmorskie wille skłaniał raczej do budownictwa wykorzystującego stosunkowo małe, tradycyjnie rozmieszczone otwory okienne. Na nic zdały się kampanie uczniów Le Corbusiera, z Juliuszem Żórawskim na czele, którzy chcieli wprowadzić w polskim budownictwie układy wstęgowe, przekształcić dom-dworek, lub dom-twierdzę w kompozycje otwartą na otaczający ją ogród, czy pejzaż miejski.
Jak przerobić osiedlową szarą kostkę na „bryłę z charakterem”? Twórcy niemieckiego projektu die Baupilotenz Uniwersytetu Technicznego w Berlinie dają kilka praktycznych wskazówek.
Odysei Hotelu Cracovia ciąg dalszy. Tym razem krakowskim dyskusjom towarzyszą jednak szczególnie ponure nastroje. Trwające już kilka lat zakusy dewelopera na zmianę formy budynku doprowadziły wreszcie do zmiany zapisu o ochronie budynku jaki figurował w projekcie planu miejscowego.
