Artykuły - Architekci

Po negatywnie przyjętej przez krytykę wystawie reprezentujących założenia puryzmu płócien Le Corbusiera oraz  Amédée Ozenfanta, mieszkający od niedawna w Paryżu Le Corbusier zrozumiał, że jego prawdziwym powołaniem jest architektura oraz urbanistyka. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej przed szwajcarskim wizjonerem otworzyły się nowe możliwości ­związane z koniecznością odbudowy zniszczonego państwa oraz poprawienia jakości życia Francuzów.

Dla artysty, który - oprócz kawałka papieru - do stworzenia swojego dzieła potrzebował nieco betonu, dobrej jakości szkła czy solidnej stali, okres siermiężnego PRL-u mógł jawić się jako koszmar. Jeżeli jakimś cudem udało mu się zgromadzić niezbędne materiały, na drodze stawało chore prawo, surowo przestrzegane przez rozrośniętą do granic absurdu biurokrację. W takich warunkach zbudowanie czegoś, co odbiegało od przyjętych standardów, wymagało żelaznych nerwów, pasji oraz odrobiny sprytu. Dlatego popularne Igloo Witolda Lipińskiego należy uznać za triumf inteligencji nad niewydolnym systemem Ludowej Polski.      

Burzliwe dzieje usytuowanej w Warszawie przy al. Na Skarpie 27 Willi mogłyby posłużyć za materiał na solidny reportaż literacki lub scenariusz filmowy. Już sam znajdujący się na frontowej fasadzie budynku napis: SCANDIVS/DD AR/FX/TAMRC+ („Pnący się przebudował świątynię masonów i zamieszkał w niej”) może zaintrygować niejednego miłośnika budownictwa. 

Przeprowadzony przez Amédée Ozenfanta i Le Corbusiera w trzeciej dekadzie XX w. spektakularny zamach artystyczny na kanony budownictwa europejskiego spowodował niemal natychmiastowy wysyp budynków skonstruowanych według słynnych pięciu zasad "współczesnej architektury". Niespełna sześć lat po ogłoszeniu przez ekscentrycznego Szwajcara biblii nowoczesności - Vers une architecture (1923), polscy orędownicy architektury awangardowej doczekali się pierwszych rodzimych, w pełni modernistycznych realizacji.   

Jeżeli wydaje się wam, że popularne przysłowie o szewcu, który chodzi bez butów, może funkcjonować w świecie architektury, to grubo się mylicie. Dla architekta własny dom mieszkalny staje się często odzwierciedleniem jego artystycznej wizji, niepodległą enklawą, w której może w pełni zaprezentować światu swoje twórcze "ja" bez potrzeby kompromisu z marudnym klientem czy wiecznie tnącym koszty deweloperem.    

The Schindler House, nazywana również Schindler Chace House lub Kings Road House, to rezydencja usytuowana w West Hollywood, w Kalifornii, w Stanach Zjednoczonych, zaprojektowana przez architekta Rudolpha M. Schindlera i zbudowana w 1922 r.