Od kilku miesięcy w rosyjskim środowisku architektonicznym toczą się dyskusje, na które w trakcie dwudziestu lat transformacji ustrojowej zabrakło czasu. Osią jednej z polemik jest kwestia ideologicznej wolności twórców związanych z mecenatem Federacji (impulsem stało się usunięcie przez Putina kuratora rosyjskiego pawilonu na architektoniczne Biennale w Wenecji, po tym, jak skrytykował on imperialną politykę państwa i wojnę z Ukrainą).
Australijscy architekci z biura Welsh + Major zmodernizowali dziewiętnastowieczny budynek komisariatu policji w Sydney i przekształcili go w oryginalną restaurację z przeszkloną przestrzenią jadalnią i zakratowanym, wystającym poza obręb oryginalnych murów, wejściem. Miejsce położone w historycznej części Sydney, znane miejscowym jako The Rock (ang. skała), zostało zaprojektowane około 1880 roku przez rządowego architekta Jamesa Barneta i to jemu zawdzięcza charakterystyczną neo-klasycystyczną fasadę w palladiańskim stylu.
Muzeum Rewolucji Kulturalnej, a raczej specyficzny kontekst, który je otacza, mogłoby śmiało służyć za jedną z ikon sprzeczności współczesnych Chin. Gmach, w którym mieści się wystawa propagująca idylliczny obraz tryumfu maoizmu i przemian z końca lat ’60, mieści się bowiem w centrum dzielnicy butików i usług przeznaczonych dla nowego mieszczaństwa. I chociaż stojące za przedsięwzięciem lokalne władze miasta Dayi, w prowincji Sichuan, podkreślają, że chodziło o zaznaczenie zależności między kulturą, a gospodarką, trudno nie dopatrywać się w zestawieniu muzeum z przestrzenią handlu deklaracji politycznej.
Fundacja Tchobana choć jest nowym miejscem na mapie Berlina, zdążyła już wyrobić sobie markę wśród koneserów architektury. Przyciąga ich nie tylko elegancka, minimalistyczna bryła siedziby, ale również skarby, które prezentowane są w jej wnętrzu. Tym razem Tchoban Foundation zdobyła uwagę mediów dzięki wystawie 79 unikalnych rysunków architektonicznych ze swojej kolekcji: Architektur im Kulturkampf. Russische und sowjetische Architektur in Zeichnungen. 1900–1953 (Architektura w kulturowej walce. Architektura rosyjska i radziecka w rysunkach 1900-1953). Pokaz, który zakończy się w tym tygodniu objął prace powstałe od schyłku dynastii Romanowów aż do śmierci Stalina.
Paryska wystawa, pokazująca Tschumiego jako architekta, wykładowcę, teoretyka i pisarza, pokazuje proces tworzenia architektury jako serię problemów, idei i inspiracji oraz podejmuje próbę sformułowania współczesnej definicji architektury. Twórczość Tschumiego od 1975 roku do dzisiaj jest zaprezentowana w grupach tematycznych, których kluczem wyboru były najważniejsze pytania zadawane przez architekta podczas pracy: zarówno tej koncepcyjnej, teoretycznej, jak i stricte projektowej. Głównym tematem wystawy jest zatem sam proces, podczas którego idea twórcy może przerodzić się w budynek.
Już 7 czerwca rozpocznie się 14. Biennale Architektury w Wenecji. Tydzień później 16 czerwca zainaugurowana zostanie w warszawskiej Zachęcie wystawa „Monument. Architektura Adolfa Szyszko-Bohusza”. Co łączy oba, tak przecież różne w skali, projekty? Chodzi o ikoniczny baldachim znad grobu Marszałka Piłsudskiego. Będzie on wykorzystany na stołecznej ekspozycji, a w polskim pawilonie na Biennale stanie się osią projektu: „Figury Niemożliwe”.
W czerwcu wrocławskie Muzeum Architektury nie tylko przywita odwiedzających wyremontowanymi wnętrzami, ale również prawdziwą perłą wystawienniczą. Pod koniec przyszłego miesiąca zainaugurowana zostanie ekspozycja: „Nowa sztuka budowania! Architektura modernizmu w fotografii i książce”.
